2. محدوده بزرگ‌تری برای نشستن او اختصاص دهید تا بتواند آزادانه حرکت داشته باشد و از لوازم و وسایلش استفاده کند. مثلاً اگر هر نفر نصف نیمکت جا دارد، برای او یک نیمکت کامل در نظر بگیرید.

3. در تایم کلاس، مسئولیت‌هایی که نیاز به تحرک بدنی دارند را برعهده او بگذارید. مثلاً، توزیع کردن برگه‌ها، رفتن به دفتر مدرسه و کارهایی از این قبیل که به او اجازه انجام فعالیت بدنی حین زمان کلاس را به او می‌دهد.

4. زمانی که کاری انجام می‌دهد یا از پس انجام تمرینات خود برمی‌آید از او تشکر کنید و در او احساس مسئولیت و وظیفه شناسی را تقویت کنید.

5. این کودکان معمولاً کارها را نیمه تمام باقی می‌گذارند و شاید باید آن‌ها را تشویق کنید تا یک فعالیت را تا آخر انجام دهد. استفاده از زور و جبر کارگشا نیست. بهترین کار این است که وقتی کاری را تمام کرد، او را تشویق کنید. اگر حس می‌کنید این تشویق در کلاس، وقتی که سایر دانش آموزان برای به اتمام رساندن کاری نیاز به تشویق و تمجید ندارند ایجاد تفاوت می‌کند، در خلوت اقدام به انجام آن کنید.

6. به صورت اختصاصی برای او وقت بگذارید. هر چند این زمان اندک باشد. با او درباره نقاط قوتش صحبت کنید و او را از رضایتمندی‌ خود مطلع کنید.

7. در طول کلاس، چند مرتبه از بچه‌ها بخواهید که از جای خود بلند شوند و حرکات ورزشی از قبیل درجا زدن، فعالیت‌های کششی یا … انجام دهند. برای دو الی سه دقیقه کافی است. این کار می‌تواند با هیجان و سروصدا همراه باشد و فرایندی تشویقی در نظر گرفته شود . به عنوان مثال، بعد از انجام دادن تمرینات، پاسخ دادن به سوالات و … به این صورت، انرژی دانش آموز بیش فعال بدون اینکه با سایرین احساس تفاوت کند تخلیه خواهد شد.

8. صدای موسیقی کلاسیک بدون کلام و صدای طبیعت می‌تواند به او در داشتن تمرکز کمک کند. اگر امکان دارد از این موسیقی‌ها هنگام انجام تمرین‌ها استفاده کنید.

9. او را در نزدیکی خود بنشانید. به این صورت می‌توانید بیشتر به او تسلط داشته باشید و وقت حواس پرتی ذهن او را دوباره به سمت موضوع درس کلاس بکشانید.

10. زمانی که حواس او از گوش دادن به درس یا انجام تکالیف پرت شده است، با هوشمندی تمام او را به تمرکز دوباره روی درس دعوت کنید. وقتی حس کردید به درس گوش نمی‌دهد یا تمرکز او از انجام تمرین برداشته شده، دستی روی سرش بکشید، او را مخاطب قرار دهید یا به او یک راهنمایی کنید. این کار نباید جنبه مچ گیری داشته باشد.

11. از آنجایی که آن‌ها احتمالاً در برقراری روابط اجتماعی مشکل دارند، او را تشویق کنید تا با دیگران ارتباط بگیرد. از روش‌های مختلفی می‌توانید این کار را انجام بدهید. مثلاً، از او بخواهید چیزی را به دیگری قرض بدهد، قرض بدهد یا کاری را با دیگری انجام بدهد.

12. عدم برقراری ارتباط او با سایرین شاید به این خاطر باشد که او از لحاظ سن بلوغ نسبت به همکلاسی‌های خود چند سال عقب‌تر است و به همین خاطر نمی‌تواند با آن‌ها ارتباط برقرار کند و ترجیح می‌دهد با کودکان کوچک‌تر از خودش که از لحاظ سن بلوغی با آن‌ها یکسان است دوست شود. برای جلوگیری از دور شدن او از جمع‌ همکلاسی‌هایش برای آن‌ها فعالیت گروهی در نظر بگیرید.

13. گاهی ممکن است در برخورد با دانش آموز بیش فعال کلافه شوید. در این مواقع کوچک‌ترین ضعفی از خود نشان ندهید. بدون اینکه به صورت لفظی یا فیزیکی پرخاشگری کنید و سر او داد بزنید خود را آرام کنید. در اسرع وقت از مشاور مدرسه کمک بخواهید.

14. تکالیف او را در دفترش یادداشت کنید. چون ممکن است آن‌ها را فراموش کند یا نداند که باید با چه ترتیب و چه نظمی آن‌ها را انجام دهد.

15. به جای استفاده از جملات و کلمات منفی، از جملات و کلمات مثبت استفاده کنید. به عنوان مثال به جای این که بگویید نباید با بغل‌دستی‌‌ات حرف بزنی بگویید که بهتر است تا زنگ تفریح صبر کنی و بعد با دوستانت صحبت کنی.

16. وقتی که برای صحبت کردن یا انجام کاری بی‌صبری می‌کند، برای لحظه‌ای او را دعوت به آرامش کنید و وقتی آرام شد، از او بخواهید کاری که برای کاری که او بی‌تاب بود یا حرفی که برای زدنش عجله داشت اقدام کند. به عنوان مثال، وقتی که در حرف شما می‌پرد، حرف خود را قطع کنید.
از او بخواهید یک لحظه صبر کند. وقتی که ساکت شد او را دعوت به صحبت کنید تا بگوید که چه چیزی برای گفتن داشت. به این صورت، ذره ذره صبر کردن را به او می‌آموزید.