سنجش سلامتی و رشد آمادگی جسمانی

اندازه گیری قد، وزن، ابعاد و نسبتهای بدنی(طول و پهنای اندام) ، وضعیت بدنی، درصد چربی زیرپوستی و... برای آگاهی از وضعیت سلامتی دانش آموزان ضروری است. معلمان می توانند با تهیه کارت سلامتی برای هر دانش آموز اطلاعات مربوط به وضعیت جسمانی و سلامتی او را به صورت محرمانه در اختیار فرد و خانواده اش قرار دهند ضمن آنکه مورد علاقه و توجه دانش آموزان نیز هست. اطلاعات حاصل را در طول دوران رشد نیز می توان مقایسه کرد.
اندازه گیری و ارزیابی وضعیت بدنی دانش آموزان بویژه در دوره ابتدایی و راهنمایی برای تعیین سلامت اسکلتی و عضلانی بسیار مهم است زیرا امکان اصلاح بسیاری از ناهنجاریهای اسکلتی و ضعف عضلانی یا اندامی در این دوره وجود دارد. بنابر این بهتر است ابتدا معلمین اصول حرکات و فعالیتهای حرکتی روزمره و مورد استفاده شاگردان را آموزش دهند ، سپس با استفاده از ابزارهای ساده و حتی مشاهده دقیق ، وضعیت بدنی را بررسی و تمرینات اصلاحی را در مدرسه و منزل تجویز نمایند.

در اندازه رشد آمادگی جسمانی توجه به نکات زیر ضروری است:

1)از آزمونهای محلی یا منطقه ای به جای آزمونهای ملی استفاده شود.
2)در آزمونهای آمادگی جسمانی ، اجزای مهارتی آزمون به حداقل برسد.
3)بیشتر بر تدوین اهداف فردی برای افزایش آمادگی جسمانی تاکید شود.
4)بر خود گردانی یا خود تنظیمی برای پیشرفت آمادگی جسمانی تاکید شود.
5)نتایج آزمون محرمانه تلقی شود.
6)هیچ گونه پاداش و جایزه ای برای نتایج آزمون در نظر گرفته نشود.
یکی از موضوعات مهم در اندازه گیری آمادگی جسمانی ،آگاهی معلم از شرایط اصول استاندارد اندازه گیری هر یک از عوامل آمادگی جسمانی است. آگاهی از اصول و دلایل تغییر در آزمون ، تاثیر شکلهای مختلف اجرا روی عضلات و اندامها و رعایت نکات ایمنی شرایط ذهنی و روانی اندازه گیری را بهتر میسازد.
در مدارس کشور برای اندازه گیری عوامل مختلف آمادگی جسمانی مانند انعطاف پذیری ، استقامت قلبی و عروقی ، قدرت و استقامت عضلانی از آزمون کشش عضلات همسترینگ ، آزمون آمادگی هوازی با دویدن ، کشش بارفیکس و آویزان شدن از آن با آرنجهای تا شده ، شنا روی زمین و دراز و نشست استفاده می شود.

تمرینات آمادگی جسمانی و روش تدریس...

آموزش و تدریس آمادگی جسمانی وابسته به سلامتی وآمادگی حرکتی مربوط به مهارت از دوره ابتدایی است ودر کل زندگی اهمیت بسیاری دارد.

برای رسیدن به آمادگی جسمانی مطلوب شاگردان باید در هر روز حداقل بیست فعالیت بدنی شدید داشته باشند .مفاهیم وموضوعات نظری مربوط به امادگی جسمانی مانند کنترل وزن ، تغذیه و روشهای تمرین باید به دانش آموزان اموخته شود تا در خارج از مدرسه نیز به فعالیتهای خود ادامه دهند .

تمرینات آمادگی جسمانی بر خلاف بازی وفعالیت ورزشی نسبتا دشوار رست و به انگیزه زیادی نیاز دارد از این رو لازم است با لذت وشادی همراه باشد .رقابت شدید بین شاگردان از لذت تمرینات می کاهد و بهتر است که فعالیتها وتمرینات آمادگی جسمانی را بصورت گروهی و به شکل بازی اجرا کرد . هرکس در این فعالیتها به اندازه توانایی خود تمرین و بازی می کند و نمی توان مسافت یا تکرار مشخص یا بطور کلی سطح یکسانی را برای همه در نظر گرفت.

برای اینکه فعالیتها وتمرینات آمادگی جسمانی بر اهداف عاطفی واجتماعی تربیت بدنی و ورزش تاثیر منفی نداشته باشد معلمین و مربیان باید به نکات ذیل توجه کنند

• اهمیت آمادگی جسمانی درفعالیتهای روزمره وتحصیل توجیه شود

• از فعالیتهای آمادگی جسمانی نباید بعنوان وسیله ای برای تنبیه استفاده شود

• شاگردان نباید به دلیل توانایی وآمادگی بدنی ضعیف سرزنش شوند .

• برنامه ها وفعالیتهای آمادگی جسمانی باید مفرح ولذت بخش باشند

• آزمودن و سنجش آمادگی جسمانی ومقایسه های بیش از حد مورد تایید نیست

• برای مقایسه شاگردان باید از هنجارهای منطقه ای یا محلی استفاده کرد

• مشارکت،فعال بودن و آمادگی همه دانش آموزان ونه عدهای از شاگردان ورزشکار مهم است

• والدین نیز باید نسبت به حفظ آمادگی جسمانی شاگردان در خارج از مدرسه ومنزل توجیه شوند .