آموزش و تدریس آمادگی جسمانی وابسته به سلامتی وآمادگی حرکتی مربوط به مهارت از دوره ابتدایی است ودر کل زندگی اهمیت بسیاری دارد.

برای رسیدن به آمادگی جسمانی مطلوب شاگردان باید در هر روز حداقل بیست فعالیت بدنی شدید داشته باشند .مفاهیم وموضوعات نظری مربوط به امادگی جسمانی مانند کنترل وزن ، تغذیه و روشهای تمرین باید به دانش آموزان اموخته شود تا در خارج از مدرسه نیز به فعالیتهای خود ادامه دهند .

تمرینات آمادگی جسمانی بر خلاف بازی وفعالیت ورزشی نسبتا دشوار رست و به انگیزه زیادی نیاز دارد از این رو لازم است با لذت وشادی همراه باشد .رقابت شدید بین شاگردان از لذت تمرینات می کاهد و بهتر است که فعالیتها وتمرینات آمادگی جسمانی را بصورت گروهی و به شکل بازی اجرا کرد . هرکس در این فعالیتها به اندازه توانایی خود تمرین و بازی می کند و نمی توان مسافت یا تکرار مشخص یا بطور کلی سطح یکسانی را برای همه در نظر گرفت.

برای اینکه فعالیتها وتمرینات آمادگی جسمانی بر اهداف عاطفی واجتماعی تربیت بدنی و ورزش تاثیر منفی نداشته باشد معلمین و مربیان باید به نکات ذیل توجه کنند

• اهمیت آمادگی جسمانی درفعالیتهای روزمره وتحصیل توجیه شود

• از فعالیتهای آمادگی جسمانی نباید بعنوان وسیله ای برای تنبیه استفاده شود

• شاگردان نباید به دلیل توانایی وآمادگی بدنی ضعیف سرزنش شوند .

• برنامه ها وفعالیتهای آمادگی جسمانی باید مفرح ولذت بخش باشند

• آزمودن و سنجش آمادگی جسمانی ومقایسه های بیش از حد مورد تایید نیست

• برای مقایسه شاگردان باید از هنجارهای منطقه ای یا محلی استفاده کرد

• مشارکت،فعال بودن و آمادگی همه دانش آموزان ونه عدهای از شاگردان ورزشکار مهم است

• والدین نیز باید نسبت به حفظ آمادگی جسمانی شاگردان در خارج از مدرسه ومنزل توجیه شوند .