کیفیت نظام آموزشی

×

اندیشه

دریچه ای به دنیای دانش

كيفيت نظام آموزشي

سلامت هر جامعه به کيفيت نظام آموزشي آن وابسته است. اگر دانش آموزان، ارزش‌ها، هنجارها و مهارت‌هاي اجتماعي لازم براي شهروندي خوب بودن را نياموزند و همچنين مهارت‌ها و تخصص لازم براي انجام وظايف فردي و اجتماعي خود را به طور مؤثر و کار آمد فرا نگيرند، واحدهاي آموزشي رسالت خود را به انجام نرسانيده‌اند. تحقق اين رسالت مستلزم توجه به کيفيت نظام آموزشي است(اسحاقيان، 1382، ص9). افزايش انعطاف پذيري نيروي کار براي بهبود رقابت پذيري کشور، مبارزه عليه طرد اجتماعي در جامعه و بالا بردن تقاضا براي آموزش و پرورش، هدفهايي هستند که بدون بهبود کيفيت آموزش و پرورش رسيدن به آنها ميسر نيست(کمرو و ويندهام،1379، ص63).

در مورد اهميت کيفيت در آموزش و پرورش ديويد کمپ[1](به نقل از توراني،1380)مي‌گويد: آموزش و پرورش بايد به تعالي بپردازد؛ اگر به کيفيت توجه نکنيم، همه کوشش‌ها و هزينه‌هاي ما بيهوده است، زيرا نه فقط عمر دانش آموزان خود را تباه کرده‌ايم بلکه توانايي خويش را براي رقابت و بقا در جهان که خود را مسؤل زندگي ما نمي‌داند، از دست داده‌ايم(ص 54). کيفيت چالش و مسئله مهمي است. در کشور‌هايي که از لحاظ درآمد در سطح پايين و متوسطي قرار دارند، عموماًکيفيت پايين است و در بسياري از مکانها در حالي که نرخ ثبت نام بالا رفته، کيفيت رو به زوال گذاشته است(ترنلي و پررا،2005، ص7).

لغت نامه‌ي دهخدا كيفيت را صفت و چگونگي، چوني، حالت و وضعي كه در چيزي حاصل باشد، معني كرده است. فايگن بام تعريف گويايي از كيفيت ارائه مي‌دهد: كيفيت يعني توانايي يك محصول در برآوردن هدف مورد نظر، كه با حداقل هزينه‌ي ممكن توليد شده باشد(توراني، 1380، ص52).

آنچه بر ابهام هر چه بيشتر معناي كيفيت مي‌افزايد اين است كه اين مفهوم همانند هر واژه‌ي ارزشي ديگر قابل تعبير و تفسير است؛ مفهومي متغير و پويا دارد و ممكن است آنچه كه امروز كيفيت تلقي مي‌شود فردا چنين نباشد (عزيزي، 1379، ص27). در همه‌ي الگوهاي آموزشي وصول به آرمان‌ها، آن چنان كه در هر الگويي تصور و تصوير مي‌شوند، نهايت مقصد و مقصود است و لذا در ارتباط تنگاتنگ با آنهاست كه كيفيت معني پيدا مي‌كند و تن به سنجش و ارزيابي مي‌دهد. اين اصل و قاعده در مورد نظام تعليم و تربيت اسلامي نيز صادق است. با اين ملاحظه كه در اين نظام كيفيت يك نقطه ثابت نيست، بلكه يك حركت است. گاهي به جلو نهادن و پيش رفتن و به وضعيت آرماني نزديك و نزديك‌تر شدن است و به گفته‌ي پر از راز و رمز ابوسعيدابوالخير همه انبياء براي همين آمدند كه به مردم بگويند: اي مردم، هركسي از هر كجا كه هست قدمي فراتر گذارد و پيش تر رود(حسيني سروري، 1378، ص181). در يك نظام آموزشي كيفيت يعني تحقق استانداردهاي از پيش تعيين شده و مصوب. به عبارت ديگر، منظور از كيفيت اطمينان از انجام اقدامات و فعاليت‌ها درقالب برنامه‌ها و با رعايت استانداردهاي مصوب مي‌باشد(يزدان پناه، 1382، ص279).

تعریف های گوناگونی درباره کیفیت نظام آموزشی عرضه شده است. بر اساس یکی از این تعاریف، کیفیت نظام آموزشی در رابطه با ویژگی هایی است که از نظر اجتماعی به عنوان معرف درجه عالی بودن آن نظام منظور می شود(بازرگان، 1372). مثلاً در مورد نظام آموزشی، این ویژگی ها را می توان درباره هر یک از عوامل، درونداد، فرایند و برونداد مورد نظر قرار داد و کیفیت را تعریف کرد. بر این اساس، اگر کیفیت را در رابطه با ویژگی های معلمان تعریف کنیم، در صورتی نظام آموزشی از کیفیت مطلوب برخوردار است که مهارت های علمی و حرفه ای معلمان در سطح مطلوبی قرار داشته باشد و از نظر تسهیلات و دانش تخصصی دچار ضعف و نقصان نباشند، یا به لحاظ حرفه ای، توانایی ایجاد ارتباط ناسب با فراگیران و تسلط بر روش های تدریس را دارا باشند.

كيفيت آموزش ‌و پرورش، در حقيقت بستگي به كيفيت عواملي دارد كه در توليد اين خدمت مشاركت مي‌نمايند. اين عوامل به قرار زيراند:

1- كيفيت دانش آموزان بعنوان دريافت كنندگان آموزش و متقاضيان تحصيل علم، كه طرف تقاضا را تشكيل مي‌دهند.

2- كيفيت معلمين بعنوان عرضه‌كنندگان خدمت آموزش ارائه دهندگان دانشي، كه طرف عرضه را تشكيل مي‌دهند.

3- كيفيت امكانات و تجهيزات ضروري براي فراهم آوردن محيطي مطلوب كه در آن عمل آموزش به صورت مفيدتري ارائه گردد.

4- كيفيت خدمات اداري سازمان هاي هدايت كننده و برنامه ريزان آموزشي در جامعه، آنان كه اهداف كمي و كيفي آموزش را ترسيم و بر اساس آن منابع لازم را تخصيص مي‌نمايند(عمادزاده، 1379، ص218).

لحظه سرنوشت ساز آموزش لحظه‌اي است كه دانش آموز ياد مي‌گيرد. تحقيق و تجربه نشان مي‌دهد كه يادگيري نتيجه يك عامل خاص مثل جزوه درسي، برنامه درسي يا حتي معلم نيست. يادگيري به كل بافت يادگيري و تركيب كل دروندادها بستگي دارد. آموزش نتيجه كل عوامل است(خبر نامه مؤسسه بين المللي برنامه‌ريزي آموزشي، 2000، ص2). يونسكو(2005)، تدريس خوب، برنامه درسي مرتبط، محيط‌هاي آموزشي مجهز، مديريت اثربخش و كاربرد روش‌هاي يادگيرنده محور را عوامل مؤثر در دست‌يابي به كيفيت مي‌داند.

هر جامعه‌اي داراي مقياس‌ها يا شاخص‌هايي صريح يا ضمني درباره‌ي كيفيت آموزشي مي‌باشد. به طور كلي اين شاخص‌ها را مي‌توان به سه دسته تقسيم كرد: دروندادهاي آموزشي، برونداهاي آموزشي و فرايندهاي آموزشي. دروندادها شامل مقياس‌هاي مالي، كالبدي و نيروي انساني است(كونت و لارس 1372، ص 105).نيروي انساني با كيفيت مهمترين مزيت رقابتي سازمان و كمياب‌ترين منبع در اقتصاد دانش محور امروز است آنچه در جهان پر رقابت امروز مزيت رقابتي سازمان‌ها را تضمين مي‌كند نيروي انساني با كيفيت خلاق و پويا است (تيموري نژاد و ديني، 1384، ص29).

كومبز معتقد است كه از ميان عوامل مدرسه‌اي 5 عامل اهداف آموزش، برنامه‌هاي درسي، معلمان، روش‌ هاي تدريس و تكنولوژي آموزشي تأثير ويژه و مهمي بر كيفيت تدريس دارند. اما اكثر صاحبنظران معتقدند كه معلمان عامل اصلي در فرايند تدريس و يادگيري هستند(نصر،1371، ص136). شايستگي هر نظام آموزشي به شايستگي و توانايي معلمان آن نظام آموزشي مرتبط است و حتي در گامي فراتر اعتقاد بر این است كه ميزان شايستگي هر جامعه‌اي به ميزان توانايي و شايستگي يك نظام آموزشي است كه مديون و مرهون معلمان است(عبادي، 1382، ص123).

امروزه كيفيت معلم به عنوان يكي از عوامل تعيين كننده‌ي كيفيت آموزش‌ و پرورش قلمداد مي‌شود. در كيفيت كار معلم بسياري دخالت دارند: ميزان تحصيلات، آموزش‌هاي لازم براي تعليم، علاقه و انگيزه به تدريس، تعهد و مسئوليت در امر آموزش، ميزان تجربه و نهايتاً ميزان حقوق و دستمزد دريافتي(عمادزاده ، 1379، ص225 ).

صلاحيت معلم، اعتقاد او به توانايي شاگردان براي يادگيري دانش آموزان، توسعه حرفه‌اي مداوم، مكانيسم‌هاي بازخورد، نظارت و ارزيابي دائمي معلم از دانش آموزان، زندگي خوب و شرايط كاري مناسب معلمان به يادگيري بيشتر منجر مي‌شود(يونيسف، 2000، ص27 ).

مطالعه تركيبي يونسكو و يونيسف در سال 1995 در 14 كشور توسعه نيافته نشان داد كه: هر چند بچه‌ها آموزش ابتدايي را به اتمام رسانده‌اند، اما نسبت معلم به دانش آموز نيمي از كشورهاي بررسي شده بالاتر از بوده و نرخ هاي افت تحصيلي و عدم ثبت نام خصوصاً در مناطق روستايي بالاست. روحيه كاري معلمان كم غيبت آنان زياد است. اين وضعيت ناشي از سطح پايين آموزش و پايين بودن جايگاه معلمان است(ولچ 2000، ص30). يكي از عوامل مهم و مؤثر در تعيين كيفيت آموزش تناسب تخصص و تجربه معلم با موضوع درس است. مطالعه مشترك يونسكو و سازمان جهاني كار در 1980 نشان داد كه بنگلاش، كامرون، نيكاراگوئه و ونزوئلا تقريباً نيمي از معلمان ابتدايي و متوسطه كن صلاحيت بودند(كافمن و زان 1377، ص55). رابطه‌ي مستقيمي بين مهارت‌هاي حرفه‌اي و اطلاعات علمي معلمان و دبيران با سطح علمي آموزش دانش آموزان آنان وجود دارد.

يكي از مسائل مهم در ارتقاي كيفيت آموزشي هر كشوري، جذب، حفظ و نگهداري افراد با صلاحيت در شغل معلمي است. در اكثر كشورهاي درحال توسعه سه عامل عمده باعث شده تا افراد شايسته كمتر به شغل معلمي روي‌‌آورند. پايين بودن سطح حقوق و دستمزد معلمان، شرايط كاري، موقعيت اجتماعي معلم(قاسمي نژاد و اسماعيلي، 1383، ص44). پايين بودن حقوق و مزايا، مقام و منزلت معلمان باعث كاهش علاقه به شغل معلمي شده‌است(سيد مصطفايي، 1374، ص185). اهميت و تحصيل ويژگي‌هاي اخلاقي و شخصيتي معلمان در تدريس و بهبود كيفيت آن موجب شده ‌است تا علاوه بر تأكيد روي خصوصيات علمي معلمان به ويژگي‌هاي شخصيتي آنان نيز توجه شود، زيرا دانش آموزان فقط از معلومات معلم بهره مند نمي‌شوند بلكه با توجه به سن و خصوصيات روحي ايشان معلم را الگوي خود قرار مي‌دهند و معلم بطور ناخواسته در آنها تأثير مي‌گذارد(سفيدگر،1380، ص38).

اهميت كيفيت تدريس و در نتيجه ويژگي معلم را نمي‌توان دست كم گرفت، در مراحل اوليه تحصيلات ابتدايي گرايش به يادگيري و نيز خودشناسي در شخص شكل مي‌گيرد و نقش معلم در اين مرحله بسيار مهم است. هر قدر كودكاني كه تازه پا به عرصه آموزش مي‌گذارند كمبودهايي چون فقر، محيط اجتماعي دشوار يا معلوليت جسمي داشته باشند، از معلم هم انتظار بيشتري مي‌رود(دفتر همكاري‌هاي علمي و بين المللي، 1376، ص165). كليد اصلي و مهم پيشرفت كيفيت آموزش در دستان معلماني توانا و تحصيلكرده مي‌باشد. بهبود كيفيت آموزش به بهبود وضعيت استخدام، آموزش، وضعيت اجتماعي، شرايط كار معلمان بستگي دارد و معلمان نياز به دانش و مهارت مناسب، خصوصيات شخصيتي، امكان موفقيت شغلي و انگيزه دارند تا بتوانند انتظارات ديگران را برآورده بسازند.

زهرا بابادي عكاشه: عضو هيئت علمی دانشگاه پیام نور

David Kemp-[1]

+ نوشته شده در چهارشنبه ۱۳۸۸/۱۲/۲۶ساعت 8:19 توسط محمد جواد جهانمرد | آرشیو نظرات

ای برادر تو همه اندیشه‌ای مابقی خود استخوان و ریشه‌ای

ارتباط موثر بین معلمان و دانش آموزان در مدارس کشور

صدای معلم - اخبار فرهنگیان، معلمان و آموزش پرورش

ابوالفضل حیدری امین

چگونه با دانش آموزان خود ارتباط صحیح و کامل برقرار کنیم ؟

چگونه می شود یک ارتباط صمیمی با دانش آموز برقرار کرد. این مشکلی است که اکثر معلمان با دانش آموزان خود دارند و از اکثر همکارانم بارها شنیده ام که نمی توانند با دانش آموز خود یک ارتباط صحیح و صمیمی برقرار کنند.

حال برای رفع این مشکل در زیر به چند نکته که باعث برقراری ارتباط کامل بین معلم و شاگرد می شود اشاره می کنم. امیدوارم که این نکات مورد استفاده شما همکاران و دوستان معلم قرار بگیرد .در پایان اگر نکته ای به ذهن شما می رسد یا تجربه ای که خودتان کسب کرده اید که به آن اشاره نشده است دربخش نظرات مرقوم فرمائید.

بیشتر متخصصان تعلیم و تربیت ارتباط را نوعی رابطه دو طرفه می دانند و به طور کلی ارتباط انسانی را به دو مقوله کلامی و غیر کلامی تقسیم می کنند. اما در کلاس درس اکثر رابطه ها یک طرفه می باشد و معلم متکلم وحده است.

به نظر من مهمترین مهارت در زمان تدریس شما، برقراری یک ارتباط صحیح با همه ی دانش آموزان تان می باشد و این مقوله باید در طرح درس سالانه شما ذکر گردد تا از همان ابتدا به فکر ارتباط صحیح با دانش آموزتان باشید.اگر این رابطه به خوبی برقرار شود اکثر هدف های آموزشی با کیفیت و پویای بیشتری تحقق می یابند.

برخی از راهکارهای برقراری ارتباط صحیح بین معلم و شاگرد عبارتند از :

1. لطفا اشتباه دانش آموزان خود را بزرگ نکنید. این کار باعث می شود بعد از مدتی دانش آموز فکر کند و باور کند که هر کاری انجام می دهد یا هر سخنی که می زند اشتباه بوده و به یک دانش آموز منزوی تبدیل شود.

2. همیشه با همه ی دانش آموزان تان احوال پرسی کنید و حتی در مورد مشکلات شان از آنها سوال کنید و با مهربانی و دلسوزی سعی در رفع مشکلات آنها بکنید.

3. به نظریات و سخنان دانش آموزان تان چه در هنگام تدریس و چه در هنگام غیر تدریس خوب گوش دهید و سخن شان را در وسط کلام شان قطع نکنید.

4. هیچ گاه در کلاس و مدرسه به یک نفر توجه و اهمیت خاصی نشان ندهید و یک نفر را در کلاس یا مدرسه برجسته نکنید.

5. به دانش آموزان تان مانند یک برادر یا خواهر کوچکتر احترام بگذارید.

6. به تک تک دانش آموزان تان مسئولیت بدهید. این کار باعث افزایش حس اعتماد به نفس دانش آموز می شود.(در اکثر مدارس و کلاس ها دیده می شود که یک دانش آموز از ابتدای سال تحصیلی تا پایان سال تحصیلی به عنوان نماینده کلاس تعیین می شود که این کار باعث سرخوردگی دانش آموزان دیگر شده و کاری بس اشتباه است)

7. جای مناسب در کلاس برای خود انتخاب کنید و با همه ی دانش آموزان در تعامل و رفت آمد باشید.

8. فضای کلاس درس تان را جذاب کنید و از آثار تک تک دانش آموزان در کلاس درس استفاده کنید.(سال گذشته از دانش آموزان خودم خواستم که هر کس می تواند یک روزنامه دیواری به زبان انگلیسی درست کند،تعداد زیادی از دانش آموزان این کار را کردند و من هم همه ی آنها را به دیوار کلاسم نصب کردم به جز یکی از این روزنامه دیواری ها را که به دلیل غلط های املای زیاد نصب نکردم. بعد از مدت ها پی بردم که این دانش آموز فعالیت قبلی خود در کلاس را ندارد و من نمی توانم رابطه ی قبلی ام را با این دانش آموز داشته باشم. بنابراین خواهش می کنم از تک تک کارهای دانش آموزان تان استفاده کنید)

9. با دانش آموزان خود همدلی کنید. این کار باعث می شود که زمینه نفوذ در دانش آموز برایتان فراهم گردد و او را بهتر درک کنید و باعث افزایش میزان ارتباط میان شما بشود.

10. اگر دانش آموزتان کار اشتباهی انجام داده است او را مستقیما مورد موعظه قرار ندهید. می توانید خود را مورد خطاب قرار دهید(به در بگویید دیوار بشنود)

11. در صورت امکان با دانش آموزان تان در غیر از ساعات درسی و بیرون از مدرسه نیز با آنها ارتباط داشته باشید با آنها بیرون بروید، اردو بروید و هر ساله تعدادی عکس یادگاری به صورت دسته جمعی بگیرید.

12. سعی کنید در ابتدای سال در مورد خاطرات سال قبل از دانش آموزان تان بپرسید تا بدانید چه ویژگی و خصوصیت معلم و کلاس سال قبل برای دانش آموز جذاب تر بوده و کدام یک نبوده.

13. خواهشا در کلاس درس از مقررات خشک و بی روح که باعث خستگی دانش آموز می شود استفاده نکنید.

14. هیچ گاه، هیچ زمانی،هیچ وقتی از تنبیه بدنی در کلاس درس استفاده نکنید که علاوه بر عواقب بدش برای خود شما باعث دوری دانش آموز از درس و کلاس و مدرسه و معلم می شود.

15. همیشه با لبخند وارد مدرسه و کلاس بشوید با لبخند در مدرسه و کلاس بمانید و با لبخند مدرسه و کلاس را ترک کنید.

دوشنبه, 19 مرداد 1394 22:34 خوانده شده: 59012 دفعه چاپ

در همین زمینه بخوانید:

• نامه ی دریافتی : چشم ها را درباره اقدامات اخیر وزیر آموزش و پرورش بشوییم!
• وزیران و مقاماتی از جنس نمایش و خلق صحنه‌های " ماندگار " !
• کند و کاوی در حلقه های گم شده میان نظام آموزشی و جامعه
• مواضع دوگانه استانداری در برابر تعطیلی ها ! کدام مقام باید پاسخ گو باشد ؟

نظرات بینندگان

پاسخ++7-4--

محسن1394/05/20 - 15:23

این راهکارهایی که فرمودید همگی خوبند البته برای پایه ابتدایی.

پاسخ++10-4--

معلم1397/10/25 - 23:38

از مطالب خوب و مفیدتون سپاسگزارم.من معلم کلاس سوم. دبستان هستم و دو سال بیشتر تجربه کاری ندارم.با همه بچه های کلاس ارتباط خوبی دارم ولی در کلاس دانش اموزی دارم ک از لحاظ جسمی دچار بیماری خاصی است و قدش کوتاه است و بهره هوشی کمی دارد.از انجایی که بچه های کلاس به نسبت همه در سطح متوسط به بالا هستند و فقط این یک نفر مشکل دارد هم خودش اذیت میشود و هم دانش اموزان دیگر و هم من. در ضمن بسیار ناسازگار با بچه ها است. نمیدانم چگونه برخورد کنم

پاسخ++16-5--

ناشناس1398/08/22 - 19:45

وقتی بتونی وارد دنیای بچه ها بشی و باهاشون زندگی کنی و به خودت اجازه بدی مثل اونا بچه شی هم بهتر میتونی درکشون کنی هم بهتر میتونی باهاشون ارتباط برقرار کنی‌‌‌...

پاسخ++4-2--

ناشناس1399/07/02 - 02:49

مورد ۱۰ وقتی کلاس هشتم بودم برام اتفاق افتاده‌.‌ برای خودم کاملا واضح بود که معلم داره به در میگه که دیوار بشنوه. ولی خیلی خوب برخورد کرد و اصلا اشاره ای به من نکرد.

پاسخ++4-3--

ناشناس1399/09/21 - 00:38

سلام دوستان
به لطف خدا توانستم با دانش آموزانم مثل پسر خودم
رفتار کنم ونتیجه اش را هم دیدم
بعصی از آنها ۱۵ سال است که از پیشم رفتند اما هنوز باهم
ارتباط داریم.حتی چند تاشون از خارج کشور هم تماس میگیرند.
خیلیهاشون موفق شدند.
همیشه زمان در کلاس ما زود میگذره
چون دانش اموزان دوستم دارند بنابراین درس علوم را که
راحت هم نیست خوب میخوانند.

پاسخ++4-4--

نویسنده1399/10/09 - 12:15

ممنون خیلی عالی بود ولی اگر میشه به صورت PDF هم در سایت قرار بدید
چون انتقالش راحت‌تره

پاسخ++4-15--

زمانی1400/01/30 - 22:25

اینجور که معلومه ادمین سایت از بچگی از روحانیون خاطره خوبی نداشته که نظرسنجی های مهندسی شده می‌ذاره ! برای ارتباط گیری با دانش آموزان، باید حتما عکس خانم معلم خارجی بی حجاب و بذاری ؟
اینقدر روغنفکر؟؟؟

صدای معلم1400/01/31 - 07:18

آقا / خانم زمانی

سلام

با این ادبیات سخن گفتن و شیوه ارتباط می خواهید در مردم تاثیر داشته باشید و کلام تان نفوذ کند ؟!

پایدار باشید !

معصومه1400/12/08 - 23:43

باسپاس از مطالب ارزشمندنویسنده..
متاسفانه عادت کردیم همیشه اصل مطلب رارهاکنیم و به بیراهه بریم! شما اینهمه مطلب رو ندیدید نخواندید وفقط تمام توجهتان به عکس بود وجالب اینکه وقتی نظرشمارو دیدم برگشتم وبه عکس دقت کردم به جای انتقاد مستقیم به این شکل که از عواقب عدم یک ارتباط موثر (موضوع بحث)است،شمایک عکس ایرانیم نه اسلامی پسند بفرستید یادرمقالات شخصیتون استفاده کنید!

مائده1401/04/14 - 17:30

واقعا کامنتتون جای تاسف داره مشکل مملکت ما دقیقا ادمایی مثل شما هستن ک اصل داستانو ول کردن چسبیدن به چرت و پرت و مغزشون گیر کلیشه و قاعده های مزخرفه رها کن خواهر/برادر من

فردوسی1401/11/08 - 02:31

ز دانش چو جان تو را مایه نیست
به از خاموشی هیچ پیرایه نیست

پاسخ++7-2--

مجید1400/08/16 - 19:03

مطلب خوب، کاربردی و درستی است.
مرحبا

پاسخ++1-1--

امیر1401/09/26 - 00:32

بیشتر موعظه و نصیحت است و روانشناسی زرد .
بهتره راهکار عملی ارائه کنید.
مثلا بعضی وقتا لازمه یک دانش آموز مخاطب معلم باشه تا اثر تربیتی داشته باشه .
گاهی لازم است به یک دانش آموز بی محلی شود .
گاهی لازم است که تنبیه (غیر بدنی) انجام شود.
گاهی لازمه فعالیت بعضی بچه ها پر رنگ تر بشه ...

خلاصه آموزش باید عادلانه باشد و این یعنی هر کس جای خودش.

غلامرضا سلطان آبادی1402/07/05 - 15:53

سلام
بجز جمله روانشناسی زرد با کلیه مطالب شما صد درصد موافقم در آموزش بایداز افراط و تفریط دور باشیم

پاسخ+00--

ندا دوزینی1402/09/21 - 12:54

به نام خدا ندا دوزینی هستم پایه پنجم هستم من در آینده می خواهم دکتر بشم باید با هدفم بجنگم شما هم باید اینجوری مثل یک قدرتمند بجنگید

پاسخ+00--

محسن مظاهری1403/06/24 - 04:33

سلام و تشکر بابت مطالب کلیدی و ارزشمندتان
بیش از۳۰سال است که با دانش آموزان مقطع ابتدایی تا متوسطه دوره دوم محشور و مانوسم
از شما که بهترین تجربه هارا بیان کردین ممنونم
اینجانب موازین تربیتی اسلامی را نیز جستجو میکنم لذا از تجربیات سروانی مثل شما بهره ی چند برابر میبرم

پاسخ+00--

مبارکی پور1403/06/30 - 14:55

ممنون از این لطفی کردین مطالب خوب و آموزنده ای را دراختیار ما قرار داده‌اید انشاالله همه این نقاط را رعایت کنیم هیچ دانش آموزای خاطره بد نداشته باشد

پاسخ++10--

زهرا کلاگیری1403/07/16 - 23:12

سلام، بنده معلم نیستم ولی برای ارتباط با دانش آموزانوقتی تصویر یک معلم خارجی را دیدم تعجب کردم، مگر تصویر معلمان مهربان و پر تلاش ایران اسلامی خودمان چه اشکالی دارند که باید برای یاد گیری دانش آموزان از عکس بیگانه استفاده کرد.
به یاد همه معلمان عزیز ایرانی خدا قوت می‌گویم.

بازآوری فهرست نظر‌ها

نظر شما

صدای معلم، صدای شما

با ارائه نظرات، فرهنگ گفت‌وگو و تفکر نقادی را نهادینه کنیم.

ارسال

نظرسنجی

میزان استفاده معلمان از تکنولوژی آموزشی مانند ویدئو پروژکتور ؛ تخته هوشمند و .... در مدرسه شما چقدر است ؟

همه معلمان استفاده می کنند در مدرسه هست اما معلمان استفاده نمی کنند فقط اندکی از معلمان از آن ها استفاده می کنند چنین ابزارهایی در مدرسه نیستند

دیدگــاه

• 

  شناسایی و هدايت استعدادهای برتر در نظام آموزش و پرورش ايران : از شعار تا عمل

  دکتر احد نویدی/ دانشيار پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش

• 

  در سطوح عالی آموزش در ایران نيز پرورش تفكر نقادانه جايگاهی ندارد !

  محمدباقر باقری ؛ پرويز بيرجندی و پرويز مفتون

• 

  نگاهی بر ماهیت و فرایند " روان شناسی تدریس" برای رهایی از بن بست در نظام آموزشی ایران

  سیدعلی اصغر حسینی/ آموزگار و روان شناس بالینی

• 

  بدبختی ما از خودمان شروع می‌شود! ( نگاهی درونی به دلایل ضعف و ناکارآمدی آموزش‌ و پرورش )

  ابراهیم اصلانی/ نویسنده و پژوهشگر تربیتی

• 

  دموکراسی و فرآیند جامعه‌پذیری در ایران ؟

  بهروز مرادی/ جامعه شناس

• 

  میزان پیشرفت دموکراسی تابعی از میزان خوانایی و نویسایی مردم هر جامعه است

  دکتر نعمت الله فاضلی

• 

  توسعه پایدار در ایران و رویکرد سوم ( منابع انسانی )

  مرتضی منادی/ جامعه‌شناس

• 

  به تفكر انتقادي نياز پيدا نكرده‌ايم ؛ فكر تعطيل شده است !

  دکتر حسن عشایری

• 

  آیا نظام تعلیم و تربیت ایران در پی آموزش مشارکت سیاسی است؟

  سیدهادی عظیمی/ معلم و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی

• 

  تفکر سقراطی و جامعه مدرن

  دکتر محمدرضا سرگلزایی/ معلم و روان پزشک

• 

  فقدان آموزش و پرورشِ معطوف به هنرِ زندگی و دغدغه معکوس روشنفکری در ایران ؟!

  مصطفی ملکیان

• 

  تعطیل کردن مدارس با هر بهانه و توجیهی مهم ترین نشانه برای انحطاط یک جامعه است

  علی پورسلیمان/ روزنامه نگار و مدیر صدای معلم

• 

  مولانا ؛ جامعه دچار قحطی معنا و گله از فقر شایستگی

  ناصر مهدوی

• 

  انقلاب سبز در میدان جمهوری پاریس و شهردار طبیعت گرا و دوچرخه سوار ؟!

  حسین آخانی/ استاد دانشگاه تهران

• 

  اهمیت امروزینِ مطالعه و نوشتن، با شرحی بر جمله قصار فرانسیس بِیکن

  منوچهر ذاکر / استاد دانشگاه و نویسنده حوزه اندیشه و دانشگاه

• صفحه نخست
• سیاست
• بین الملل
• جامعه
• فرهنگ و هنر
• علم و فناوری
• اقتصاد
• فرهنگیان

مقایسه مدارس ایران بامدارس خارجی از جمله آمریکا

تفاوت مدرسه ایرانی و خارجی(آمریکا)

در تمام جوامع؛ آموزش و پرورش به عنوان یکی از ارکان اساسی توسعه فردی و اجتماعی شناخته می‌شود و نقش مهمی را ایفا میکند. مقایسه سیستم‌های آموزشی مختلف جهانی، همچنین ارزیابی تفاوت‌ مدرسه ایرانی و خارجی، این فرصت را به ما می‌دهد تا درک بهتری از نحوه تاثیرگذاری آن‌ها بر دانش‌آموزان و جوامع بدست آوریم.

تفاوت‌ مدارس ایرانی و خارجی، که در برخی موارد ریشه‌ای و عمیق هستند، شامل مواردی نظیر موارد زیر هستند:

1. رویکردهای آموزشی
2. استفاده از فناوری در کلاس‌های درس
3. تأثیر فرهنگ و ارزش‌های جامعه بر فرآیند تعلیم و تربیت

در این مقاله، تلاش می‌کنیم تا با بررسی جامع شباهت‌ها و تفاوت مدرسه ایرانی و خارجی، چشم‌اندازی کامل از چالش‌ها و فرصت‌های موجود در سیستم‌های آموزشی ارائه دهیم و به این ترتیب، بهبود و تعامل مؤثر میان این سیستم‌ها را درک کنیم.

Table of Contents

• تفاوت مدرسه ایرانی و خارجی چیست؟
• مزایای مدارس ایرانی و خارجی
• مدرسه آنلاین و هوشمند ثمین، همه جا همراه شما
• شرایط ثبت نام و هزینه مدرسه ثمین
• شرایط عمومی ثبت نام مدرسه ثمین

تفاوت مدرسه ایرانی و خارجی چیست؟

انتخاب مدرسه مناسب برای فرزندان اهمیت زیادی دارد. سیستم‌های آموزشی مختلف در کشورهای مختلف، به ویژه مدارس ایرانی و خارجی، تفاوت‌های چشمگیری دارند که می‌تواند بر تجربه تحصیلی دانش‌آموزان تاثیر زیادی بگذارد. در این مقاله، به بررسی تفاوت‌های کلیدی بین این دو نوع مدرسه پرداخته و ویژگی‌های هرکدام را از جنبه‌های مختلف بررسی می‌کنیم.

۱. شیوه تدریس و روش‌های آموزشی

در مدارس ایرانی، بیشتر تمرکز بر روی یادگیری مفاهیم و آمادگی برای امتحانات است. در این سیستم، معلمان به‌طور عمده مطالب درسی را آموزش می‌دهند و ارزیابی‌ها بیشتر از طریق آزمون‌ها و نمرات صورت می‌گیرد. در مقابل، مدارس خارجی به رویکردهای تعاملی‌تر و نوآورانه‌تری توجه دارند. این مدارس بیشتر به توسعه مهارت‌های حل مسئله، تفکر انتقادی، و همکاری گروهی پرداخته و از پروژه‌ها و فعالیت‌های عملی برای یادگیری بهتر استفاده می‌کنند.

۲. فناوری در آموزش

نقش فناوری در مدارس، به‌ویژه در تفاوت‌های موجود میان مدارس ایران و خارج، نقشی حیاتی است و به‌شدت بر کیفیت و نوع آموزش تأثیر می‌گذارد. ادغام فناوری در محیط‌های آموزشی نه تنها می‌تواند به بهبود فرایندهای یاددهی و یادگیری کمک کند بلکه می‌تواند دسترسی به منابع آموزشی نوین و جهانی را فراهم آورد.

آیا علاقه مند به بررسی تفاوت مدارس ایران و آسیا هستید؟!

استفاده از فناوری در مدارس خارجی به‌طور قابل توجهی پیشرفته‌تر از مدارس ایرانی است. بسیاری از مدارس خارجی از ابزارهای هوشمند مانند تابلوهای دیجیتال، تبلت‌ها، و نرم‌افزارهای آموزشی برای بهبود فرآیند یادگیری استفاده می‌کنند. این ابزارها به معلمان کمک می‌کنند تا مطالب را به‌صورت تعاملی و جذاب‌تر ارائه دهند و دانش‌آموزان نیز می‌توانند از آن‌ها برای تحقیق و یادگیری بیشتر بهره ببرند.

در مدارس ایرانی، اگرچه برخی مدارس به فناوری‌های جدید دسترسی دارند، اما هنوز بسیاری از مدارس از روش‌های سنتی‌تری برای تدریس استفاده می‌کنند و فناوری در اکثر مدارس به اندازه مدارس خارجی به‌کار نمی‌رود.

در ایران، استفاده از فناوری در مدارس به تدریج در حال افزایش است، اما همچنان با چالش‌هایی مواجه است. این چالش‌ها شامل کمبود بودجه برای خرید تجهیزات پیشرفته، دسترسی محدود به اینترنت با سرعت بالا در برخی مناطق و نیاز به آموزش معلمان برای استفاده مؤثر از فناوری‌های جدید است. با این حال، دولت تلاش‌هایی را برای بهبود زیرساخت‌های فناوری آغاز کرده است، مانند توسعه پلتفرم‌های آموزش الکترونیکی و استفاده از تابلوهای هوشمند در کلاس‌ها.

در کشورهای توسعه‌یافته، فناوری یک جزء ضروری و جدانشدنی از محیط‌های آموزشی است. مدارس در این کشورها اغلب به تجهیزات پیشرفته مجهز هستند و دانش‌آموزان از دسترسی گسترده به منابع دیجیتال و اینترنت پرسرعت بهره‌مند می‌شوند. این امکانات به معلمان اجازه می‌دهد که روش‌های تدریس خود را تنوع بخشند و از شیوه‌های یادگیری تعاملی و مشارکتی بهره ببرند. علاوه بر این، برنامه‌های درسی طراحی شده‌اند تا دانش‌آموزان را با مهارت‌های لازم برای استفاده موثر از فناوری‌های جدید آماده سازند.

تفاوت‌های کلیدی در استفاده از فناوری در مدارس ایران و خارج به وضوح نشان‌دهنده شکاف دیجیتالی است که می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر فرصت‌های آموزشی دانش‌آموزان داشته باشد. در حالی که دانش‌آموزان در کشورهای توسعه‌یافته معمولاً از فناوری‌های پیشرفته بهره‌مند هستند، دانش‌آموزان در ایران ممکن است همچنان به دلیل محدودیت‌های زیرساختی و بودجه‌ای، از این فناوری‌ها محروم باشند. این واقعیت نه تنها بر کیفیت آموزش تأثیر می‌گذارد بلکه می‌تواند بر آمادگی دانش‌آموزان برای رقابت در بازار کار جهانی نیز اثر بگذارد.

READ كلاس مجازي

این تفاوت‌ها و چالش‌ها نشان می‌دهد که تقویت زیرساخت‌های فناوری و آموزش معلمان برای استفاده بهینه از این ابزارها، می‌تواند در ارتقاء سطح آموزش و فراهم آوردن فرصت‌های برابر برای همه دانش‌آموزان، نقش مهمی داشته باشد.

۳. تنوع فرهنگی و اجتماعی

یکی از تفاوت‌های برجسته مدارس ایرانی و خارجی، تنوع فرهنگی است. مدارس خارجی معمولاً دانش‌آموزانی از ملیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف دارند، که این موضوع می‌تواند به‌طور مستقیم بر تجربه یادگیری تأثیر بگذارد. در این مدارس، تمرکز بر احترام به تفاوت‌ها و تعامل فرهنگی است، و دانش‌آموزان به‌طور طبیعی در محیطی چندفرهنگی رشد می‌کنند.

در مدارس ایرانی، البته دانش‌آموزان معمولاً از یک فرهنگ مشترک برخوردار هستند، که می‌تواند هم مزیت و هم چالش‌هایی به همراه داشته باشد. از یک سو، فضای همبستگی فرهنگی بیشتر است، اما از سوی دیگر، تنوع کمتری در محیط آموزشی وجود دارد.

۴. برنامه درسی و گستردگی آن

در مدارس ایرانی، برنامه درسی معمولاً به‌طور متمرکز و طبق دستورالعمل‌های وزارت آموزش و پرورش تدوین می‌شود. این برنامه، دانش‌آموزان را برای امتحانات سراسری آماده می‌کند و به‌طور کلی بر مفاهیم علمی و حفظی تأکید دارد.

اما در مدارس خارجی، برنامه درسی انعطاف‌پذیرتر است و ممکن است به‌طور فردی‌تر با توجه به نیازها و علاقه‌مندی‌های هر دانش‌آموز تنظیم شود. این مدارس معمولاً بیشتر بر روی مهارت‌های عملی و اجتماعی تمرکز دارند و درس‌های جانبی مانند هنر، موسیقی، و ورزش را نیز جدی می‌گیرند.

۵. فرصت‌های شغلی و ادامه تحصیل

تحصیل در مدارس خارجی می‌تواند فرصت‌های بیشتری برای ادامه تحصیل در دانشگاه‌های معتبر جهانی ایجاد کند. بسیاری از این مدارس به‌ویژه در کشورهای پیشرفته، استانداردهای بالایی دارند و مدارک تحصیلی آن‌ها در سطح بین‌المللی معتبر است.

در مدارس ایرانی، اگرچه سیستم آموزشی از کیفیت خوبی برخوردار است، اما مدارک تحصیلی بیشتر محدود به ایران بوده و به‌طور کلی در سطح بین‌المللی شناخته‌شده نیستند.

۶. ساختار نظام آموزشی

بررسی ساختار مدارس در ایران و خارج می‌تواند به شناخت بهتر تفاوت‌های کلیدی در نظام‌های آموزشی و تاثیر آن‌ها بر دانش‌آموزان منجر شود.

مدارس در ایران عموماً زیر نظر وزارت آموزش و پرورش فعالیت می‌کنند و به دو دسته‌ی دولتی و غیرانتفاعی تقسیم می‌شوند. مدارس دولتی بخش عمده‌ای از نظام آموزشی را تشکیل داده و به طور کامل تحت حمایت دولت هستند، در حالی که مدارس غیرانتفاعی می‌توانند شهریه دریافت کنند و اغلب امکانات بهتری را نسبت به مدارس دولتی ارائه می‌دهند. برنامه‌ی درسی در همه مدارس به صورت متحدالشکل توسط دولت تعیین می‌شود و معمولاً بر روی مباحث علمی، انسانی و فنی تمرکز دارد.

همراه ما باشید تا تفاوت‌های مدارس ایران و کانادا را بررسی کنیم.

این در حالیست که ساختار مدارس در کشورهای خارجی متنوع‌تر است. برای مثال، در ایالات متحده آمریکا، مدارس عمومی تحت نظارت دولت‌های محلی و ایالتی فعالیت می‌کنند و تامین مالی آن‌ها از طریق مالیات‌های محلی صورت می‌گیرد. همچنین، مدارس خصوصی و چارتر نیز وجود دارند که به طور مستقل از دولت اداره می‌شوند و برنامه‌های درسی متفاوتی را پیشنهاد می‌کنند. در اروپا، به ویژه در کشورهایی مانند فنلاند، سیستم آموزشی بسیار دموکراتیک و شامل مشارکت والدین در فرآیند آموزشی است، که این امر به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد تا در برنامه‌های درسی خود بیشتر مشارکت کنند.

یکی از عمده‌ترین تفاوت مدرسه ایرانی و خارجی در میزان استقلال مدارس و انعطاف‌پذیری برنامه‌های درسی است. مدارس در ایران تحت کنترل دقیق دولت هستند، در حالی که در بسیاری از کشورهای خارجی، مدارس بیشتری به ارائه برنامه‌های درسی خلاقانه و شخصی‌سازی اهمیت می‌دهند.

۷. محتوای آموزشی

محتوای آموزشی مدارس در ایران و خارج به دلیل تفاوت‌های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در هر کشور، متفاوت است.

محتوای آموزشی در مدارس ایران بر اساس استانداردهایی است که توسط وزارت آموزش و پرورش تعیین می‌شود. این برنامه‌های درسی بر ترکیبی از دانش علمی، فرهنگی و اجتماعی تأکید دارند و به طور کلی، سعی در تربیت دانش‌آموزان بر اساس ارزش‌های اسلامی و ملی دارند. برنامه‌های درسی شامل مواد آموزشی استانداردی مانند ریاضیات، علوم، ادبیات فارسی، و تاریخ ایران هستند، و همچنین دروسی مانند دین و زندگی که به آموزش مفاهیم دینی و اخلاقی می‌پردازد.

READ محتواي چند رسانه اي

در کشورهای خارجی، محتوای آموزشی مدارس ممکن است بسیار متفاوت باشد، بسته به نظام آموزشی و فلسفه‌های حاکم بر هر کشور. به عنوان مثال:

• آمریکا: مدارس آمریکایی تمایل دارند که بر توسعه مهارت‌های فردی و تفکر انتقادی تأکید کنند. برنامه‌های درسی شامل یک مجموعه وسیعی از موضوعات می‌شود که دانش‌آموزان می‌توانند بر اساس علاقه‌مندی‌ها و نیازهای شخصی خود انتخاب کنند.
• فنلاند: در فنلاند، تأکید بر یادگیری عملی و همکاری است. برنامه‌های درسی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که دانش‌آموزان را تشویق به تفکر خلاق و حل مسئله می‌کند. آموزش به طور کلی بسیار انعطاف‌پذیر است و به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد تا در برنامه‌های درسی خود بیشتر مشارکت کنند.

تفاوت‌ مدرسه ایرانی و خارجی در ارائه محتوای آموزشی در نحوه تاکید بر موضوعات و رویکرد به یادگیری نهفته است. مدارس ایرانی معمولاً بر حفظ محتوا و احترام به ارزش‌های سنتی تمرکز دارند، در حالی که مدارس در بسیاری از کشورهای خارجی به دنبال ارتقاء مهارت‌های فردی و تفکر نقادانه هستند. این تفاوت‌ها می‌توانند تاثیر عمیقی بر نحوه آماده‌سازی دانش‌آموزان برای مواجهه با چالش‌های جهان مدرن داشته باشند.

از دیگر تفاوت مدرسه ایرانی و خارجی :

یکی از اصلی ترین و مهم ترین تفاوت مدرسه ایرانی و خارجی در این است که، فرهنگ های مختلفی در آن وجود دارد. همین امر سبب می‌شود که یک مدرسه ایرانی با سطح متفاوت، در آینده کودک ما تاثیری داشته باشد که مدرسه خارجی با سطح بالا دارد. این تاثیر زمانی خود را نشان می‌دهد که بدانیم مطابق آمار، بیش از ۶۰ درصد از دانش آموزان مهاجر، علاقه مند به ادامه تحصیل نیستند.

از دیگر تفاوت مدرسه ایرانی و خارجی این است که دانش آموز زمانی که در مدرسه خارجی درس می‌خواند، بالاجبار باید زبان جدیدی را بیاموزد. این مقوله باعث می‌شود که در ادامه مسیر خود، یک زبان دیگر در کنار زبان مادری خود را جبرا بیاموزد.
یکی دیگر از این تفاوت ها، این است که روحیات کودک شما که توسط فرهنگ جامعه ایرانی شکل گرفته است، توسط مدرسه و مسئولین ایرانی آن راحت تر فهمیده شده و درک می‌شود. همین امر، کمک کردن به او را راحت تر خواهد ساخت.

مزایای مدارس ایرانی و خارجی

اولین و مهم ترین نکته در بررسی تفاوت مدرسه ایرانی و خارجی ، بررسی مزایای هر کدام به صورت جداگانه است. زمانی که شما مزایای هر دو طرف را بررسی کنید، به راحتی می‌توانید مشکلات را ببینید و به صورت صحیح تصمیم گیری کنید.

مزایای مدارس ایرانی

• یادگیری قوی تر

یکی از مسائلی که نظام آموزشی کشور ما دارد، این است که تحصیل به صورت بسیار قوی تر نسبت به سایر کشور ها انجام می‌شود. درس ها از سال دهم تخصصی و مربوط به هر رشته شده است و شما به راحتی می‌توانید درس های بسیار بیشتری را یاد بگیرید.

• تنوع در انتخاب مدرسه

به واسطه سیستم آموزشی در ایران، مدارس بسیار زیادی شکل گرفته اند. دولتی، نیمه دولتی، شاهد، تیز هوشان، غیر انتفاعی و …، از جمله این مدارس هستند. شما به راحتی می‌توانید هر کدام از این مدارس را به فراخور نیاز خود انتخاب کنید و تحصیل را برای فرزندان خود به ارمغان آورید.

• نزدیکی به فرهنگ ایرانی

قطعا، یکی از اصلی ترین و مهم ترین پارامتر های مدرسه ایرانی این است که این مدارس، به فرهنگ جامعه ما بسیار نزدیک بوده و منطقا هر کسی به صورت طبیعی در محیط مدرسه کشور خود راحت تر خواهد بود. این ویژگی سبب می‌شود که دانش آموزان بتوانند آینده خود را در جامعه بررسی کرده و تصمیم صحیحی برای آینده خود اتخاذ کنند.

مزایای مدارس خارجی

• آشنایی با فرهنگ جدید

زمانی که شما در محیطی جدید قرار می‌گیرید، به صورت ناخودآگاه، رفتار هایی تازه و شاید غیر معمول از نظر خودتان را می‌بینید. این رفتار ها ریشه در فرهنگ آن محیط داشته و شما از همین طریق و به سادگی با یک فرهنگ جدید آشنا می‌شوید. شما حتی ممکن است زبان این افراد را بلد نباشید اما رفتار هایی مانند رفتار با والدین و بزرگ تر های جامعه، واکنش افراد با رفتار های متفاوت و…، را خواهید دید.

READ ثبت نام مدارس غیرحضوری و از راه دور

• یادگیری زبان

زمانی که شما در جامعه جدیدی قرار می‌گیرید، یکی از مسائلی که برای شما به وجود می‌آید این است که شما زبان آن جامعه را به مرور خواهید آموخت. شما شاید نتوانید نوشتن و خواندن را از این طریق بیاموزید، اما حرف های جامعه جدید به مرور در ذهن شما شکل گرفته و شما به گویش آن ها مسلط خواهید شد.

• ورود به دانشگاه

متاسفانه تحصیل در خارج، راهی بسیار راحت برای بورسیه شدن به دانشگاه های مختلف در دنیا است. همین شما مدرک خود را از ایران گرفته باشید، کار شما را برای بورسیه با کمی دشواری همراه می‌سازد.

• مهاجرت

بسیاری از افراد از طریق فضای مجازی تحصیل در را در خارج انجام داده تا در آینده بتوانند به راحتی به هر کشوری که قصد دارند مهاجرت کنند.

مدرسه آنلاین و هوشمند ثمین، همه جا همراه شما

با دانستن تمام نکات بالا، شما احتمالا علاقه مند باشید که مهاجرت را داشته باشید و همزمان علاقه مند به ثبت نام در مدرسه ایرانی داشته باشید. ما به شما ثمین را معرفی می‌کنیم. این مدرسه ایرانی، در هر نقطه ای از دنیا که بخواهید آماده است تا بهترین خدمات را به شما ارائه دهد. این مدرسه با داشتن امکاناتی نظیر تیم پشتیبانی حرفه ای، برگزاری آزمون های مختلف و متفاوت، کتابخانه، آزمایشگاه و …، جای هیچ گونه نگرانی از آنلاین بودن مدرسه و سختی آن نخواهد گذاشت.

شرایط ثبت نام و هزینه مدرسه ثمین

این مدرسه، شرایط ثبت نام خاصی برای خود دارد. این ویژگی ها، سبب شده است تا ثمین بهترین مدرسه ایرانی در خارج باشد. این شرایط به صورت عمومی و اختصاصی خواهد بود.

شرایط عمومی ثبت نام مدرسه ثمین

• تکمیل و ارائه برگه ثبت نام، انتخاب واحد و مقررات مدرسه
• تصویر کارت ملی، شناسنامه (تمامی صفحات، پشت و رو) و گذرنامه دانش آموز
• تصویر کارت ملی، شناسنامه و گذرنامه والدین دانش آموز
• ۶ قطعه عکس ۳*۴ تمام رخ سال جاری با زمینه سفید و رعایت شئونات اسلامی دانش آموز
• کارت اقامت دانش آموز (مهلت ارسال کارت اقامت برای ایرانی اسکول، ۳ ماه پس از خروج از کشور است )
• مشخص نمودن وضعیت نظام وظیفه برای داوطلبان پسر مشمول
• آخرین کارنامه خالصه وضعیت با مهر مدرسه و تایید منطقه و کارنامه سنوات قبل با مهر مدرسه تایید منطقه
• دفترچه سنجش سالمت جسمانی ( برای دانش آموزانی که تحصیالت ابتدایی خود را در ایران آغاز کرده اند )
• فیش واریز شهریه

شرایط اختصاصی (عکس شرایط اختصاصی)

هزینه ثبت نام نیز، به تناسب هر پایه و مقطع و رشته متفاوت است. برای کسب اطلاعات دقیق تر می‌توانید با پشتیبانی سایت در ارتباط بوده و یا با شماره های ۰۹۰۵۹۷۱۶۹۹۷ و یا ۰۲۱۴۴۰۷۰۷۳۰ تماس حاصل فرمایید.

ثمین، راهی برای راحتی شما

در این مقاله، تفاوت مدرسه ایرانی و خارجی را بررسی کردیم. مزایای کلی هر کدام را شناختیم و حال می‌توانیم برنامه ای بهتر و دقیق تر برای فرزندانمان داشته باشیم. حال زمان تصمیم گیری فرا رسیده است. به مقدار کافی اطلاعات کسب کرده ایم و می‌توانیم بهترین تصمیم را برای راحتی آینده فرزندانمان بگیریم

پیام بگذارید

دسته‌ها

• آزمایشگاه
• اخبار
• اخبار مدرسه
• بدون دسته بندی
• نکات مشاوره ای

نوشته‌های تازه

• فرم شرح حال دانش آموز
• طرز برخورد و رفتار با نوجوانان
• مشاوره تحصیلی و تاثیر آن بر روند تحصیل
• تفاوت مدرسه بزرگسالان و از راه دور
• هر آنچه باید درباره تحصیل در گرجستان بدانید

آخرین دیدگاه‌ها

• admin در مدرسه ایرانی در مالزی مناسب همه دانش آموزان ایرانی نیست!
• شادی روحی در مدرسه ایرانی در مالزی مناسب همه دانش آموزان ایرانی نیست!
• حسنا در مدرسه ایرانی در استانبول
• admin در نمونه نامه اعتراض به نمره
• admin در مدارس ایرانی خارج از کشور

ابزارک تصویر

نظام آموزشی ژاپن

منو سایت

همه چیز درباره سیستم آموزشی در مدارس ژاپن

• مقاله‌ها و نوشته‌های آموزش عمومی
• مقاله‌ها و نوشته‌های آموزش و پرورش

ژاپن فقط به نه سال تحصیلات اجباری نیاز دارد. سیستم آموزشی ژاپن از شش سال دوران ابتدایی، سه سال راهنمایی و سه سال دبیرستان تشکیل می‌شود.

دوران ابتدایی در مدارس ژاپن بسیار سازمان‌یافته اما در عین حال مفرح است و بر مسئولیت اجتماعی و فعالیت‌های گروهی تکیه دارد. دانش‌آموزان ابتدایی ژاپنی که می‌گویند از مدرسه لذت می‌برند از دانش‌آموزان ابتدایی امریکایی که از مدرسه رفتن لذت می‌برند بسیار بیشترند. تحصیلات برای آنها تا دوران راهنمایی و دبیرستان که در طول آن مجبورند برای کنکور حفظ‌کردنی‌ها و مسائل ریاضی و علوم سخت و زیادی را متحمل شوند، مشکل نیست.

متوسط سال تحصیل برای افراد ۲۵ سال و بالاتر: ۱۰٫۶ سال برای خانم‌ها و ۱۰٫۸ سال برای آقایان (در مقایسه با ۱٫۲ سال برای خانم‌ها و ۳٫۵ سال برای آقایان در هند؛ ۱۲٫۴ سال برای خانم‌ها و ۱۲٫۲ سال برای آقایان در ایالات متحده امریکا) می‌باشد.

در سال ۱۹۸۶، حدود ۹۴ درصد از همه دانش‌آموزان وارد دوره متوسطه شدند (با نسبتی مشابه با امریکا) و ۳۵ درصد از همه دانش‌آموزان دوره دبیرستان به دانشگاه راه یافتند. نسبت اخراج شدن در ژاپن ۱۰ درصداست که این آمار برای ایالات متحده ۲۵ درصد می‌باشد.

حدود ۸۷٫۶ درصد از همه دانش‌آموزان در مدارس دولتی درس می‌خوانند. بعضی خانواده‌ها نیمی از درآمد خود را صرف مدارس غیردولتی برای فرزندان خود می‌کنند.

تعداد دانش‌آموزان رو به کاهش است. در سال ۲۰۰۳، ۱٫۲۷ میلیون دانش‌آموز از دبیرستان فارغ‌التحصیل شدند که این بالاترین آمار متعلق به سال ۱۹۹۲ و ۱٫۸ میلیون بوده است.

سال تحصیلی ژاپنی و مدرسه

سال تحصیلی ژاپنی حدود ۲۱۰ روز طول می‌کشد—(این میزان در ایالات‌متحده ۱۸۰ روز، در چین ۲۵۱ روز، در کره‌جنوبی ۲۲۰ روز می‌باشد). سال تحصیلی در ژاپن از اواسط ماه آوریل شروع شده و تا آخر مارس طول می‌کشد و به سه ترم تقسیم می‌شود که اولی از آوریل تا جولای، دومی از سپتامبر تا دسامبر و سومی از ژانویه تا مارس می‌باشد. آن‌ها شش هفته تعطیلات تابستانی، دو هفته تعطیلات زمستانی و دو هفته تعطیلات بهاری دارند.

برای اتمام یک مقطع بچه‌ها تاریخ تولد مشخص دارند؛ آن‌هایی که در ماه مارس متولد شده‌اند به یک سال و آنها که آوریل به دنیا آمده‌اند به سالی دیگر می‌روند. کارشناسان تحصیلی در ژاپن پیشنهاد داده‌اند که شروع سال تحصیلی از ماه آوریل به ماه سپتامبر یا اکتبر تغییر کند تا با باقی کشورها همخوان شوند.

یک روز مدرسه در ژاپن از ۸ صبح تا ۳ بعدازظهر طول می‌کشد اما در روزهای مختلف متفاوت است. بااینکه طول روز مدرسه به نسبت امریکا بلندتر است اما دانش‌آموزان ژاپنی معمولاً وقت آزاد و زنگ‌تفریح‌های بیشتری دارند. کلوب‌های ورزشی حتی برای دانش‌آموزان ابتدایی گاهی بچه‌ها را صبح خیلی زود به مدرسه کشانده و باعث می‌شود تا ۶ یا ۷ عصر هم آنجا بمانند.

ژاپنی‌ها برای شروع دوران تحصیل اهمیت بیشتری قائل هستند تا اتمام آن. وقتی کودکی وارد دبستان می‌شود جشن‌های بزرگی برای او می‌گیرند و هدایای گرانبهایی هم هدیه می‌کنند تا زمانیکه او از دبیرستان یا دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شود.

بچه‌های ژاپنی معمولاً بیشتر به اردوهای آموزشی می‌روند تا بچه‌های امریکایی. آن‌ها را معمولاً برای کشت یا برداشت سیب‌زمینی و برنج به مزارع می‌برند. در بعضی مناطق بچه‌های کلاس پنجمی را به اردوی اسکی و بچه‌های کلاس ششمی را به هیروشیما می‌برند. یکی از اردوهای مدرسه‌ای رایج در توکیو یک تور یک روزه به مناطق جنگ‌جهانی دوم که تونلی ۱٫۶ کیلومتری زیر زمین است و تور یک روزه به دیزنی‌لند توکیو می‌باشد. حدود ۳۰ روز سال تحصیلی آنها در اردو، جشن‌های فرهنگی و سایر مراسم‌ها هستند.

یک هفته مدرسه‌های ژاپن

هفته درسی پنج روزه در سال ۲۰۰۲ در ژاپن بنیان‌گذاری شد. قبل از دهه نود بچه‌ها فقط شنبه‌ها صبح به مدرسه می‌رفتند و در سال ۱۹۹۲ آن‌ها یک هفته در ماه هفته مدرسه داشتند که این مقدار در سال ۱۹۹۵ به دو بار در ماه و نهایتاً در سال ۲۰۰۳-۲۰۰۲ به یک سال تحصیلی افزایش یافت.

هفته پنج روزه منجر به کمتر شدن ساعات کلاس برای کلیه دروس شد. برای جبران بچه‌ها باید سه روز در هفته فعالیت فوق‌برنامه‌ای مثل بدمینتون یا راگبی داشته باشند. گاهی‌اوقات این فعالیت‌ها برای ساعات بعد از مدرسه بچه‌ها و گاهی‌اوقات برای آخرهفته‌ها برنامه‌ریزی می‌شود.

تحقیقات نشان داده است که حدود ۷۰ درصد از همه دانش‌آموزان از هفته پنج‌روزه تحصیلی خوششان می‌آید. درمیان آن‌هایی که از آن راضی نیستند، بچه‌های ۱۲ ساله‌ای هستند که نگرانند این سیستم جدید جلوی رفتن آنها به یک دانشگاه خوب را بگیرد. سایر مخالفین می‌گویند بدون مدرسه حوصله‌شان سر می‌رود. بعضی والدین شکایت دارند که بچه‌ها زمان زیادی را به بازی‌های کامپیوتری و وقت تلف کردن می‌گذرانند و کم بودن زمان مدرسه و درس خواندن اصلاً به نفع آنها نیست. بسیاری مدارس غیردولتی هفته شش روزه درسی دارند.

ایجاد هفته پنج روزه درسی برای خانواده‌ها و جامعه ژاپن به چالشی تبدیل شد زیرا نمی‌دانستند که برای اوقات‌فراغت دانش‌آموزان چه فعالیت‌هایی را باید در نظر بگیرند. در بعضی مناطق کلاس‌های فوق‌برنامه‌ای مثل صنایع‌دستی، سفالگری و بازی‌های خاص برگزار شد. تحقیقات نشان داده است که بچه‌ها بیشتر در تعطیلات آخر هفته خود به فعالیت‌های خارج از منزل می‌پردازند اما هنوز تعداد زیادی از بچه‌ها در خانه به تماشای تلویزیون یا انجام بازی‌های کامپیوتری روی می‌آورند.

هفته پنج‌روزه درسی مقصر بسیاری از ضعف‌های عملکردی در مدرسه شناخته شده است. این روزها بحث زیادی بر سر بیشتر کردن ساعات درسی بچه‌ها، کوتاه‌تر کردن تعطیلی‌ها یا اضافه کردن به ساعات درسی است.

کلاس‌های تمیز در مدارس ژاپن

سوجی (پاکسازی مقدس) به زمان ۱۵ دقیقه‌ای در روز گفته می‌شود که همه فعالیت‌های بچه‌ها متوقف شده و همه به تمیز کردن مدرسه کمک می‌کنند. معمولاً معلمین و مدیران هم کمک کرده و به بچه‌ها ملحق می‌شوند.

مدارس ژاپن خدمتکار ندارند زیرا دانش‌آموزان و کارکنان همه تمیزکاری را انجام می‌دهند. بچه‌های دبستانی، راهنمایی و دبیرستان همه راهروها، کلاس‌ها و حیاط مدرسه را بعد از ناهار و قبل از رفتن به خانه جارو کشیده و تمیز می‌کنند. آن‌ها حتی پنجره‌ها و توالت‌ها را هم تمیز کرده و سطل‌های زباله را هم تخلیه می‌کنند.

آن‌ها اعتقاد دارند که تحصیل فقط یاد دادن درس‌های مختلف به دانش‌آموزان نیست، همکاری با دیگران، اخلاقیات، حس مسئولیت‌پذیری و رفتار اجتماعی نیز بخشی از آن است. با این روش دانش‌آموزان می‌فهمند که اگر کثیف‌کاری انجام دهند خودشان موظف به تمیز کردن آن هستند به همین ترتیب سعی می‌کنند همه چیز را تمیز نگه دارند.

ساعت ناهار در مدارس ژاپن

همه بچه‌های دبستانی در مدرسه غذا می‌خورند و حدود ۸ درصد از دانش‌آموزان دوره متوسطه هم همینطور. دانش‌آموزان ژاپنی در کلاس درس غذای خود را میل می‌کنند (هیچ بوفه یا کافه‌تریایی در مدارس ژاپن وجود ندارد) و خودشان به آماده کردن و سرو غذا کمک می‌کنند. غذا در سینی‌های مخصوص استیل توسط دانش‌آموزانی که لباس و دستکش مخصوص پوشیده‌اند، سرو می‌شود. غذا معمولاً در آشپزخانه‌ای که در طبقه اول مدرسه قرار گرفته است درست شده و بعد به کلاس‌های منتقل می‌شود.

غذاها معمولاً گوشت قرمز، سیب‌زمینی و سبزیجات؛ نودل مخلوط‌شده با آجیل و طالبی؛ برنج و کاری و سالاد و ترشی؛ سوشی به همراه سوپ و میوه می‌باشد.

هزینه غذا چیزی در حدود ماهانه ۴۵۰ دلار در دبستان و ۵۵۰ دلار در متوسطه می‌باشد. بچه‌ها باید همه چیز بخورند و اگر معلمی کمی برنج یا هر ماده‌غذایی دیگر در ظرف دانش‌آموزی پیدا کند او را مجبور خواهد کرد آن را بخورد.

معاینات پزشکی و سلامتی و تهویه مطبوع در مدارس ژاپن

دانش آموزان بطور اجباری و رایگان مورد آزمایشات پزشکی قرار می‌گیرند. شنوایی، بینایی، و سیستم تنفسی آن‌ها چک می‌شود. دندانپزشکان، دندانهای آن‌ها را معاینه می‌کنند. نمونه ادرار آنها جهت تشخیص دیابت و عفونتهای ادراری به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. یکی از آزمایشات ناخوشایندی که در منزل انجام می‌گرید پین ورم (PINWORM) نام دارد.

پین‌ورم‌ها انگل‌های ریزی هستند که موجب خارش مقعد و سایر مشکلات سلامتی می‌شوند. این انگل‌ها در حدود ۴ درصد از همه دانش‌آموزان یافت می‌شود. پین‌ورم در زنان در آپاندیس زندگی می‌کنند و برای تخمک‌گذاری در مقعد ظاهر می‌شوند. برای معاینه آن برای رو روز پشت هم یک نوار چسب مخصوص روی مقعد دانش‌آموز قرار گرفته و نوار چسب‌ها به آزمایشگاه برده می‌شود و زیر میکروسکوپ معاینه می‌شوند.

در کلاس درس‌های مدارس ژاپن وسیله گرمایش یا سرمایش وجود ندارد. در زمستان، دانش‌آموزان با کت و کاپشن و کلاه و دستکش سر کلاس می‌نشینند. گاهی بینی و گوش‌هایشان قرمز می‌شود و بخار تنفسشان را می‌توانند ببینند. در ماه جولای کلاس‌های گرم که حتی یک پنکه هم در آن وجود ندارد را تحمل می‌کنند.

یونیفرم و لباس‌های دانش‌آموزان در مدارس ژاپن

بچه‌های کوچک کلاه‌های رنگی سر می‌گذارند و علامت‌هایی به شانه‌هایشان وصل می‌کنند که سال تحصیلی آنها را نشان می‌دهد. در دبستان، معمولاً دانش‌آموزتن یونیفرم تن نمی‌کنند اما برای دوره متوسطه و دبیرستان پوشیدن یونیفرم الزامی است. یونیفرم پسرها یک کت کتانی آبی با شلوار همخوان با آن و یونیفرم دخترها دامن تک رنگ یا چهارخانه تا زانو و یک بلوز سفید ساده یا بلوز سفید با یقه ملوانی است.

یونیفرم تابستان و زمستان دانش‌آموزان ژاپنی با هم متفاوت است. همانطور که انتظار می‌رود بچه‌ها سعی می‌کنند یونیفرم‌هایشان را به شکلی متفاوت بپوشند. دخترها معمولاً یقه بلوزهایشان را برمی‌گردانند یا دامن‌هایشان را بیش از حد بالا می‌کشند تا کوتاه‌تر شود. آن‌ها معمولاً در کیف‌های خود لوازم آرایش دارند و بعد از تعطیلی مدرسه از آن استفاده می‌کنند.

در دوران ابتدایی، دخترها و پسرهای کلاس اول و دوم و سوم جلوی همدیگر سر کلاس لباس‌های خود را عوض کرده و لباس‌های ورزشی‌شان را تن می‌کنند اما پسرها معمولاً چشم‌چرانی نمی‌کنند. دختران در چنین روزهایی دامن می‌پوشند و در زیر آن شلوار ورزشی تا بتوانند براحتی لباسشان را عوض کنند. اما از کلاس پنجم در اتاقهای جداگانه‌ای لباس عوض می‌کنند.

قوانین مدارس ژاپن

در ۱۸۷۰، ویلیام الیوت گریفین اعلام کرد که دانش‌آموزان ژاپنی باید با فروتنی، خلاقیت، اطاعت، احترام و ادب خود دل معلم خود را شاد کند. خارجی‌هایی که در مدارس ژاپنی درس خوانده‌اند می‌گویند که این گفته گریفین هنوز در مدارس ژاپن اجرا می‌شود.

بچه‌هایی که تقلب از آن‌ها گرفته شود، سرشان تراشیده شده و از مدرسه اخراج می‌شدند.

بچه‌ها در ژاپن آماده بودن را از سن خیلی کم یاد می‌گیرند. در مهدکودک به آن‌ها آموزش داده می‌شود چطور لباس‌های خود را تا کنند و همیشه در یکی از جیب‌هایشان یک دستمال تمیز دارند. در مدرسه به آن‌ها آموزش داده می‌شود که همیشه سه مداد تیز و تراش‌شده روی میزشان داشته باشند–نه دو و نه چهار مداد–و همیشه چسب، خط‌کش و پاک‌کن در جامدادی خود دارند. دانش‌آموزان دوران ابتدایی وقتی وارد مدرسه می‌شوند دمپایی‌های مخصوص پوشیده و کفش‌هایشان را در قفسه‌های جاکفشی می‌گذارند. کوله‌پشتی‌هایشان همه یک‌شکل بوده و همه باید آن را به یک شکل بیندازند.

مدارس ژاپن قوانین خاصی برای بلندی ناخن و مدل مو دارند. استفاده از لوازم‌آرایش ممنوع بوده و بچه‌هایی که موهای بلند یا رنگ‌شده دارند معمولاً جریمه می‌شوند.

با کسانی که علائم خود محوری و تک روی از خود بروز می‌دهند برخورد می‌شود.

کوله‌پشتی‌های موردعلاقه دانش‌آموزان ژاپنی معمولاً از چرم بادوام و ضخیم درست می‌شود که بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ دلار قیمت داشته و در رنگ‌های مختلف موجود هستند. معمولاً وقتی بچه‌ای مدرسه را آغاز می‌کند، پدر و مادربزرگ او برایش کیف مدرسه می‌خرند و از آن‌ها انتظار می‌رود که آن کیف را تا آخر دبستان استفاده کنند.

وسعت کلاس‌های مدارس ژاپن و سازماندهی دانش‌آموزان ژاپنی

تعداد دانش‌آموزان در هر کلاس معمولاً بیشتر از امریکا است. نسبت معلم به شاگردان در ژاپن ۱ به ۲۱ است اما یک کلاس عادی دبستان معمولاً ۳۱ تا ۳۵؛ راهنمایی ۳۶ تا ۴۰ و دبیرستان ۴۵ دانش‌آموز دارد. وقتی از معلمین سؤال می‌شود که تعداد ایدآل برای دانش‌آموز در یک کلاس چقدر است آنها ۲۱ تا ۲۵ نفر پاسخ می‌دهند.

معلمین کلاس را به چند گروه تقسیم کرده و سرگروهی برای هر کدام تعیین می‌کند. تاکید بسیاری بر عملکرد هماهنگ گروه وجود دارد. اگر یکی از شاگردان کاری که به او محول شده را انجام ندهد یا طبق گروه رفتار نکند، بچه‌های دیگر اختیار دارند که به او برای همکاری فشار بیاورند. تحقیقات نشان داده است که دانش‌آموزان ژاپنی به طور متوسط حدود یک سوم زمان بیشتری به یادگیری در هر کلاس صرف می‌کنند تا دانش‌آموزان امریکایی.

بچه‌های ژاپنی تکالیف تابستانی زیادی دارند. از گذشته زیاد سؤال کردن سر کلاس خجالت‌آور بوده است. سال‌بالایی یا سال پایینی بودن در طریقه برخورد دانش‌آموزان اهمیت زیادی دارد.

تکنولوژی آموزشی در ژاپن

طبق آخرین آمار، در ماه مارس ۲۰۱۰، ۵۶،۰۰۰ مدرسه دولتی در ژاپن از تخته‌سیاه‌های الکترونیکی استفاده می‌کردند. که نسبت به سال گذشته، سه برابر شده است. در یک تحقیق مشخص شد که بین ۳۰ درصد تا ۵۰ درصد از معلمین مدرسه‌هایی که این ابزار را داشتند، طریقه استفاده از آن را نمی‌دانستند.

در ژاپن می‌توان کلاس چهارم‌هایی پیدا کرد که در آن همه دانش‌آموزان لپ‌تاپ یا تبلت دارند. یکی از بزرگترین موانع در این کلاس‌ها این واقعیت است که بعضی دانش‌آموزان توانایی و مهارت بیشتری نسبت به سایرین دارند. دولت ژاپن تصمیم دارد به هر دانش‌آموز خود یک تبلت بدهد.

آموزش شنا در مدارس ژاپن

تقریباً همه مدارس ژاپن یک حیاط در فضای باز دارند. در دوران ابتدایی آموزش شنا بخشی از برنامه‌درسی دانش‌آموزان است و در طول تابستان نیز به صورت رایگان برگزار می‌شود. هدف آموزش شنا به بچه‌هاست تا بتوانند هم از این ورزش لذت ببرند و هم در مواجهه با آب، ایمنی داشته باشند.

در ماه ژوئن که کلاس‌های شنا آغاز می‌شود، برنامه دقیق و آنچه از بچه‌ها در این کلاس‌ها انتظار می‌رود در اختیار والدین گذاشته می‌شود. بچه‌ها باید از مایوهای مجاز و کلاه شناهایی که اسم و سطح کلاسشان روی آن نوشته شده است استفاده کنند. والدین باید دمای بدن بچه‌ها را هر روز چک کنند و آن را روی کارتی یادداشت کنند تا مشخص شود که فرزندشان آن روز برای شنا کردن از سلامت کافی برخوردار است.

بچه‌ها در مدرسه مایوهای خود را می‌پوشند و دخترها و پسرها از اتاق‌هایی مجزا برای تعویض لباس استفاده می‌کنند. قبل از استفاده از استخر باید حتماً دوش بگیرند و حرکات کششی انجام دهند. معمولاً معلم عادی کلاس شنا را نیز به بچه‌ها آموزش می‌دهد.

دانش‌آموزان در مناطق مختلف باید بتوانند یک مسافت مشخص مثل ۱۰۰ متر، ۲۰۰ یا ۴۰۰ متر را شنا کنند. اگر نتوانند باید از کلاس‌های خاص تابستانی استفاده کنند.

والدین و مدارس در ژاپن

در تحقیقی که در سال ۲۰۰۵ انجام گرفت مشخص شد که ۸۰ درصد از والدین ژاپنی نگران وضعیت درسی فرزندانشان هستند.

انجمن‌های اولیا و مربیان در ژاپن تحت نظارت مدرسه تشکیل می‌شود و والدین معمولاً فعالیت زیادی در آن دارند. انجمن‌های اولیا و مربیان ژاپن از این لحاظ متفاوت است که مدرسه در ابتدای کار تا ۵۰ دلار از هر یک از والدین دریافت می‌کند و بعدها توقعی از آنها در امور مالی ندارد و بیشتر از آنها انتظار دارد که برای شرکت در جشن‌ها و مراسم‌ها وقت بگذارند.

تحصیلات در ژاپن و مادران

خانواده‌ها در ژاپن اساس و بنیاد برنامه‌های مدرسه هستند و ازآنجاکه پدر خانواده ندرتاً خانه است، بیشتر مسئولیت برای اطمینان از عملکرد خوب بچه‌ها بر عهده مادر خانواده است. اوست که به تکالیف بچه‌ها رسیدگی می‌کند، برای آنها کتاب می‌خواند و حتی بعضی اوقات که بیمار هستند به جای آنها به مدرسه می‌روند و در نیمکت‌های بزرگ مخصوصی که ویژه مادران است می‌نشینند تا فرزندانشان از درس‌های عقب نمانند. اگر بچه‌ای در مدرسه نتواند نمرات خوب بگیرد، این مادرش است که سرزنش می‌شود نه کودک.

بیشتر حس موفقیت مادران به دستاوردهای فرزندانشان در مدرسه بستگی دارد و او تلاش زیادی برای کمک به آنها می‌کند. درک جامعه از موفقیت یک زن بعنوان یک مادر تا حد زیادی به عملکرد فرزندان او در مدرسه وابسته است.

مادران ژاپنی همیشه در حال درس یاد دادن به بچه‌هایشان، آماده کردن تنقلات و غذا برای مدرسه آنها، ایستادن در صف برای ثبت‌نام آنها برای امتحانات هستند. او تماشای تلویزیون را بر خود حرام می‌کند تا فرزندش بتواند در آرامش درس بخواند. او همه معلم‌های فرزندش را می‌شناسد، سابقه آنها را بررسی کرده و در مورد موفقیت شاگردهای قبلی آنها تحقیق کرده‌اند.

مادران بچه‌های ابتدایی در کلاس‌های ورزش و موسیقی آنها هم حاضر می‌شوند تا بتوانند به فرزندانشان کمک کنند که در خانه هم تمرین کنند. بعضی مادران حتی بچه‌های خود را در اولین روز دانشگاه و کار هم همراهی می‌کنند.

اوقات فراغت کم برای دانش‌آموزان ژاپنی

بچه‌های دبستانی اگر خیلی مشغول تکالیف بعد از مدرسه خود نباشند وقت آزاد زیادی برای بازی کردن با دوستانشان بعد از مدرسه دارند. بچه‌های راهنمایی و دبیرستان معمولاً ساعت ۴ بعدازظهر به خانه می‌آیند، یک وعده غذای سبک و سریع می‌خورند و معمولاً سه بار در هفته در کلاس‌های فوق‌العاده که از ۵ تا ۱۰ شب است شرکت می‌کنند. گاهی‌اوقات در روزهای تعطیل آخرهفته هم کلاس فوق‌العاده دارند.

بچه‌های دبستانی دو تا سه بار در هفته شدیداً درگیر هستند و دختران معمولاً در کلاس‌های باله، رقص و پیانو شرکت می‌کنند و پسرها معمولاً بیس‌بال یا کاراته کار می‌کنند. هم دختران ، هم پسران در کلاس‌های انگلیسی، خطاطی، حساب یا شنا شرکت می‌کنند.

یکی از بزرگترین تراژدی‌های سیستم آموزشی ژاپن این واقعیت است که بچه‌ها و نوجوانان همیشه در حال درس خواندن هستند و زمان کمی برای تفریح دارند. وقت استراحت آنها بسیار کم بوده و می‌بایست بعد از مدرسه به سرعت برای کلاس‌های فوق‌برنامه خوب آماده شوند.

زندگی در دوران دبیرستان

دبیرستان در ژاپن تعطیلات تابستانی کوتاه‌تر اما تعطیلات زمستانی بلندتری نسبت به امریکا دارد. در یک روز مدرسه، دانش‌آموزان ژاپنی به طور متوسط از ۸:۳۰ صبح تا ۴ بعدازظهر در مدرسه حاضر می‌شوند و برحسب مدرسه‌ای که می‌روند، ۲ تا ۶ ساعت تکلیف در منزل دارند. خیلی از آنها در کلاس‌های فوق‌العاده عصر شرکت می‌کنند و در تعطیلات آخر هفته شدیداً سرگرم فعالیت‌های ورزشی هستند.

دبیرستان‌های در ژاپن رتبه‌بندی شده‌اند و دانش‌آموزان هر دبیرستان با یونیفرم‌هایشان شناخته می‌شوند. آن‌هایی که به دبیرستان‌های رتبه پایین می‌روند کاملاً مشخص هستند و معمولاً پیشرفت در زندگی آینده برای آنها سخت‌تر خواهد بود.

تحقیقات نشان داده است که دانش‌آموزان دبیرستانی بیشتر از کار در می‌روند. در یک آمارگیری مشخص شد که نیمی از سال‌آخری‌های دبیرستان کمتر از ۲ ساعت خارج از مدرسه درس می‌خوانند و یکی از هر ۵ نفر آنها اصلاً هیچ درسی در خانه نمی‌خواند.

بچه‌ها و نوجوانان ژاپنی و تلفن‌همراه

براساس آمار دولتی در سال ۲۰۰۸، ۳۱ درصد از بچه‌های دبستانی همراه خود موبایل دارند. شرکت DoCoMo Mo یک خط تولید برای موبایل‌های مخصوص بچه‌های کوچک دارد که نرم‌افزار روی آنها از کتاب‌های مصور تا برنامه‌های درسی برای کمک به یادگیری آنها در خود دارد. در سال ۲۰۰۱، فقط ۱۰ درصد از بچه‌های دبستانی و راهنمایی تلفن‌همراه داشتند.

اما تا سال ۲۰۰۸ این میزان به ۶۰ درصد رسید و تقریباً نیمی از آنها از تلفن‌همراه خود برای فرستادن ۲۰ ایمیل یا بیشتر در روز استفاده می‌کردند اما ندرتاً از آن برای حرف زدن بهره می‌بردند و ۹۶ درصد از دانش‌آموزان دبیرستانی از تلفن‌همراه استفاده می‌کنند که زمان استفاده آنها برای پسرها به طور متوسط ۹۲ دقیقه و دخترها ۱۲۴ دقیقه بوده است.

تلفن‌همراه در مدارس ژاپن

دانش‌آموزان معمولاً زیر میز خود مشغول فرستادن ایمیل و اس‌ام‌اس یا حتی عکس گرفتن هستند. حتی در مدارسی که تلفن‌همراه ممنوع است، متوقف شدن کلاس درس بخاطر زنگ موبایل دانش‌آموزان کاملاً عادی است. در تحقیقی که در سال ۲۰۰۴ انجام گرفت، ۷۰ درصد از دانش‌آموزان گفتند که در کلاس از تلفن خود برای فرستادن اس‌ام‌اس یا حرف زدن استفاده کرده‌اند.

در ژانویه ۲۰۰۹، وزارت آموزش بیانیه‌ای برای ممنوعیت آوردن تلفن‌همراه توسط دانش‌آموزان به مدرسه صادر کرد. از آن زمان، بیش از ۹۰ درصد از دبستان و دبیرستان‌های این قانون را داشتند. اعتراض به این بیانیه از طرف والدینی بود که دوست داشتند فرزندانشان برای ایمنی و امنیت موبایل خود را همراه داشته باشند. براساس بیانیه وزارت‌آموزش، والدینی که بر این مسئله اصرار دارند، باید درخواست کتبی به مدرسه بفرستند.

در سال ۲۰۰۸، ژاپن قوانین جدیدی اعلام کرد که به موجب آن استفاده تلفن‌همراه در مدارس دولتی ممنوع بود که البته آنها می‌توانستند تلفن‌های خود را همراه داشته باشند اما نمی‌توانستند از آن استفاده کنند. بسیاری تصور می‌کردند که این قانون، قابل‌اجرا نیست.

تحقیق که در ماه مارس ۲۰۰۴ انجام گرفت مشخص کرد که ۷۰ درصد از دبیرستان‌ها به دانش‌آموزان اجازه می‌دهند تلفن‌همراه‌هایشان را با خود به مدرسه بیاورند. از اینها حدود ۹۰ درصد خاموش بودن تلفن‌ها در کلاس‌های را الزامی قرار دادند.

دانش‌آموزان پُراسترس ژاپنی

در تحقیقی که در سال ۱۹۹۶ در اوزاکا انجام گرفت مشخص شد که ۸۰ درصد از دانش‌آموزان دبیرستانی احساس استرس دارند، ۸۶ درصد به اندازه کافی نمی‌خوابند و ۴۰ درصد در شب کمتر از ۶ ساعت خواب دارند.

یک دانش‌آموز ژاپنی که تمام تعطیلات سال نو خود را به درس خواندن گذرانده بود می‌گوید: «اینقدر سخت درس خواندن باعث می‌شود گاهی احساس بدبختی کنم. اما در این زمان‌ها خودم را تشویق کرده و می‌گویم صبر کن و نتیجه‌اش را ببین.»

کودکان با نیازهای خاص و ناتوانی‌های یادگیری با بچه‌های دیگر در یک کلاس می‌نشینند اما در کلاس‌های دیگری که به نیازهای خاص آنها توجه اکید می‌شود نیر شرکت می‌کنند.

بچه‌های باهوش ژاپنی

در سال ۱۹۹۵، یک کودک ۹ ساله ژاپنی در کنکور دانشگاه لویالا قبول شد. یک سال بعد، در سن ۱۰ سالگی از آن دانشگاه فارغ‌التحصیل شد.

این کودک می‌توانست از ۸ ماهگی، تیترهای تلویزیون را بخواند و در یک سالگی می‌توانست از منو رستوران غذا سفارش دهد. مادرش از او خواسته بود که در مکان‌های عمومی صحبت نکند چون از خیره شدن مردم خسته شده بود. در سن ۴ سالگی به او گفته شده بود که حافظه تصویری و IQ برابر با ۲۰۰ دارد. او در حومه شیکاگو بزرگ شده بود و عاشق ریاضیات و موسیقی بود.

یک پسر ۱۲ ساله ژاپنی دیگر نیز موفق شد در مسابقات جهانی ریاضی صاحب مقام برجسته شود. او وقتی در دوران دبستان بود، با پدر خود که پزشک بود، ریاضیات دوران راهنمایی و دبیرستان را می‌خواند.

پسر ژاپنی دیگری در ۹ سالگی در دانشگاه شیکاگو پذیرفته شد و با بالاترین مقام در سن ۱۲ سالگی از آنجا فارغ‌التحصیل شد و به اولین نفری بدل شد که از آن دانشگاه مدرک دکترا دریافت کرده بود.

درباره آموزش و پرورش در ژاپن بیشتر بخوانید

• جستاری به آموزش و پرورش در ژاپن

منبع

سایت مردمان

لینک کوتاه

https://amoozak.org/3v0ux

تازه‌های آموزک

فعالیت‌ها و بازی‌های دوخت و برش و کلاژ در آموزش ریاضی به کودکان

یکشنبه, ۹ دی

آموزش ریاضی پیش‌دبستان و دبستان از راه بازی‌ها و نمایش‌های وانمودی

شنبه, ۱ دی

آموزش ریاضی پیش‌دبستان و دبستان از راه بازی‌های پرتابی

یکشنبه, ۲۵ آذر

مدارس، خنگ‌مان می‌کنند! نقشه پنهانی مدارس اجباری

یکشنبه, ۱۱ آذر

اشتراک‌ها و تفاوت‌های فارسی آموز نخودی و فارسی آموز آرش کماندار

دوشنبه, ۵ آذر

نوشته‌های روانشناسی کودک و نوجوان

• مقاله‌ها و نوشته‌های روانشناسی رشد
• مقاله‌ها و نوشته‌های روانشناسی رفتاری کودک
• مقاله‌ها و نوشته‌های کودکان با نیازهای ویژ

ابزارک تصویر

نظام آموزشی پویا

مدرسه جایی است که ارزشمندترین و موثرترین سرمایه های کشور را در اختیار دارد. فرزندان، مهم ترین دارایی خانواده ها هستند. شیوه کارکردن و موثر بودن در مراکز آموزش، مستلزم شناخت هدف ها، اصول آموزش و پرورش، ویژگی های دانش آموزان، معلمان، برنامه های درسی، روش های آموزش و پرورش و سیاست های حاکم بر هر یک از دوره های تحصیلی است که در هر کشور متفاوت می باشد تا شاهد آینده ای بهتر برای دانش آموزان باشیم. آموزش و پرورش از مهمترین نهادهای اجتماعی می باشد. در واقع،کیفیت فعالیت سایر نهادهای اجتماعی تا اندازه زیادی به چگونگی عملکرد آموزش و پرورش بستگی دارد. مفهوم پویا بودن نظام آموزشی شامل چهار بعد است که عبارتند از : کارکردها و فعالیتهای مدرسه از قبیل فرایند یاددهی- یادگیری دانش آموزان؛ معلمان و دست اندرکاران آموزشی؛دانش آموزان و مخاطبین؛ امکانات و تجهیزات آموزشی می باشد. از جمله مشکلات بیرونی نظام آموزشی می توان به متکی بودن هزینه های تعلیم و تربیت به دولت و افزایش سطح توقعات مردم برای مطالبه آن، پایین بودن حقوق و دستمزد معلمان، کمبود منابع مالی برای ساخت، تجهیز و اداره مدارس و پیچیدگی روش های جلب مشارکت مردم در امور تعلیم و تربیت اشاره کرد. و در طبقه مشکلات درونی نظام آموزشی می توان به مواردی همچون روش های فعلی گزینش، جذب، تربیت و نگهداشتن نیروی انسانی شاغل در آموزش و پرورش، ناکارآمدی نظام انتخاب مدیران به ویژه در سطح ادارات آموزش و پرورش (اعم از ستادی، استانی و منطقه ای)، عدم پویایی در مدیریت آموزشگاه ها ، ناکارآمدی نظام کنترل، نظارت و ارزشیابی، کم اثربخش بودن برنامه های درسی موجود، پایین بودن سواد علمی معلمان و عدم انگیزه و علاقه آنها برای تدریس فعال در کلاس های درس، نبودن عشق به آموختن، محبت و روابط انسانی و صمیمی بین کادر مدیریت مدارس، معلمان و دانش آموزان اشاره کرد. در نوشتار حاضر راهکارهایی جهت حل مشکلات کنونی نظام آموزشی و ارتقای کیفیت آن ارائه شده است.

کلیدواژه ها

آموزش و پرورش، مولفه های اثرگذار، نظام آموزشی پویا، کیفیت آموزشی، برنامه ریزی آموزشی

مقالات مرتبط جدید

• یک شبکه عصبی مصنوعی بهینه کارآمد در پیش بینی تغییر شکلدیوارهای خاکی تقویت شده با ژئوگرید
• به سمت هستان شناسی حمل و نقل هوشمند: معرفی کلاس های سطح بالا
• اثر ضربه ناشی از برخورد وسایل نقلیه بر عملکرد غیر خطی سازه ها: مطالعه مروری
• برآورد نرخ سفرسازی مجتمع های مسکونی شهر مشهد
• تاکسی ، اتوبوس ،قطار شهریکدام بهتر است ؟

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.

• جستجوی مقالات فارسی
• اخبار علمی

چگونگی تغیر اجتماعی در اموزش و پرورش

×

philosophy and History

تاریخ و فلسفه

آموزش و پرورش و تغییرات اجتماعی

آموزش و پرورش و تغيير اجتماعي:

در مورد ارتباط آموزش و پرورش با تغيير اجتماعي نيز دو ديدگاه وجود دارد از يك ديدگاه آموزش و پرورش را نهادي به حساب مي‌آورند كه خواهان حفظ وضع موجود و ميراث گذشته است. ديدگاه ديگر آموزش و پرورش را عامل تحول و تغيير اجتماعي و حركت به سوي رشد و توسعه مي‌داند. در اين ديدگاه آموزش و پرورش مددكار تغيير و توسعه اجتماعي بوده و افراد را به سوي فرهنگ‌آفريني و آزاده‌پروري هدايت مي‌كند. در گيرودار و كشاكش روابط متقابل با ساير نهادها آموزش و پرورش هم خود دچار تغيير مي‌شود و هم در ساير نهادها نيز تغييراتي را به‌وجود مي‌آورد به هر صورت و در هر قالب كه به آموزش و پرورش نگريسته شود به دليل ارتباط متقابل با ساير نهادها و عمومي و گسترده بودن آن، تغييرات اجتماعي را نيز در پي دارد.

به زعم «ريس مگ گي» در بررسي ارتباط آموزش و پرورش و تغيير اجتماعي با ملاحظاتي مي‌توان دريافت كه آموزش و پرورش مي‌تواند خود كارگزار با عامل تغيير باشد يا شرايط و لازم تغيير در جامعه يا نتيجه و معلول تغيير در ساير نهادهاي اجتماعي كه با آموزش و پرورش روابط و واكنش‌هاي متقابل نزديك دارند به شمار آيد. براي اينكه آموزش و پرورش در نقش عامل تغيير، عمل كند لازم است كه آشكارا و به صورت هدف يا كاركرد نظام آموزشي در جهت‌گيري برنامه‌ها و فراگردهاي آموزشي و پرورشي بازتاب پيدا كند. در صورتي كه تغيير در بخشي از جامعه لزوماً يا كاملاً شامل آموزش و پرورش شده بر آن اثر كند و آموزش و پرورش نيز به تغيير اجتماعي مدد برساند، به منزله شرط و لازمه تغيير تلقي خواهد شد.
بالاخره، آموزش و پرورش غالباً ممكن است به عنوان تأثير، نتيجه يا معلول تغيير اجتماعي قلمداد شود. دگرگوني و تغيير اساسي در ساختار اجتماعي جامعه، به يقين بايد تمامي نهادهاي اجتماعي را تحت‌تأثير قرار دهد زيرا كه جامعه گرايش‌هايي به سوي انسجام و استحكام‌ها دارد به طوري كه تأثيرها، فشارها و دگرگوني‌هاي اجتماعي، در تمامي نهادهاي آن منعكس مي‌شود.
برنامه‌ريزي آموزشي
رسيدن به مرز رشد و توسعه اجتماعي و اقتصادي، احتياج به برنامه‌ريزي آموزشي دقيق و حساب شده و همه جانبه دارد. جامعه‌اي كه قصد دارد به توسعه‌يافتگي دست يابد، بايد براي آموزش و پرورش خود برنامه‌ريزي كند. برنامه‌ريزي بر طبق اصول و قواعد خاص خود كه تمامي امكانات، شرايط، موقعيت‌ها و ضعف‌ها را بشناسد و بر مبناي اين شناخت دقيق اقدام كند. بدون شك تا ما نقاط ضعف و قوت خود را نشناسيم، نقاط ضعف را برطرف نكنيم و نقاط قوت را توسعه ندهيم، نمي‌توانيم به توسعه‌يافتگي دست پيدا كنيم.
باتوجه به اصول برنامه‌ريزي‌هاي اجتماعي مي‌توان هدف عمده از برنامه‌ريزي آموزشي را عبارت از توسعه و تكميل جامعه از طريق رشد صنعتي و اقتصادي و همچنين پرورش نيروي انساني در راه صحيح مورد نياز جامعه دانست. هر كشوري بخواهد به رشد اقتصادي برسد به نيروي انساني متخصص نياز دارد و تأمين اين نيروي انساني مختص هم جز از راه برنامه‌ريزي آموزشي امكانپذير نيست، پس هدف عمده برنامه‌ريزي آموزشي را بايد پرورش نيروي انساني از لحاظ كيفيت و كميّت دانست. هر جامعه‌اي براي رسيدن به اين هدف ابتدا بايد وضع آموزشي خود را از گذشته تا به حال مورد تحقيق و بررسي قرار دهد تا بتواند براي آينده خود برنامه‌اي طراحي و اجرا كند.
حال در قالبي ديگر، برنامه آموزش و پرورش را از قلم يكي از پيشگامان تعليم و تربيت مي‌خوانيم: «ژان آموس كومنيوس» در حدود چهار قرن پيش برنامه آموزش و پرورش را به اين صورت تدوين مي‌كند.
كومينوس باتوجه به مراحل رشد، برنامه آموزش و پرورش را به چهار دوره شش ساله بخش مي‌كند: دوره نخست كه از آغاز تولد تا شش سالگي است، دوره تربيت در خانه است. در اين دوره است كه نهاد كودك شكل مي‌گيرد از اين رو در بار آوردن او بايد دقت بسيار كرد. آموختن درست زبان مادري، پرورش حس‌ها از راه به كار بردن آنها و نيز استفاده از روش‌هايي مانند نقاشي و همچنين پديد آوردن عادات خوب بايد در اين دوره صورت گيرد.
كومنيوس در تكيه بر پرورش حس‌ها كه كودك را به جهان پيرامون مي‌پيوندد و به كار بردن نقاشي و موسيقي، پيشرو انديشه تربيت كودكستاني است. دوره دوم كه از شش تا دوازده سالگي است دوره مدرسه زبان مادري است و تمامي كودكان پسر و دختر، دارا يا ندار، و حتي كودكان كندذهن نيز بايد از آن برخوردار شوند زيرا جامعه وظيفه دارد كه زمينه برخورداري از آموزش و پرورش را براي همگان پديد آورد. در اين دوره تمامي درسها به زبان مادري آموخته مي‌شود و آموزش يك زبان جديد نيز بايد در برنامه گنجانده شود. در پايان اين دوره دانش‌آموزان آزموده مي‌شوند تا از ميان آنان كساني كه آماده‌ترند به دوره بعدي يعني مدرسه لاتين بروند.
دوره مدرسه لاتين كه بايد در تمامي شهرها برپا شود از دوازده تا هيجده سالگي است برنامه اين دوره به جز لاتين كه آموزش آن از سال اول آغاز مي‌شود و زبان يوناني و عربي آموزش علم‌هاي طبيعي و فن‌هاي سودمند را نيز دربر مي گيرد.
دوره دانشگاهي كه از هيجده تا بيست‌وچهار سالگي است براي دانش‌آموزان شايسته و ممتاز و براي رو كردن به درس‌هاي تخصصي است. اين رو كردن به درسهاي ويژه به هيچ رو نبايد مانع توجه به قلمرو و گستره دانش بشري شود و كومنيوس بر آن است كه دانشجويان را از خواندن هيچ كتابي نبايد منع كنند و از اين رو سانسور كه در دوره‌هاي پيشين روا بود در اين دوره نارواست. كومنيوس پايان دوره آموزش را آغاز دوره پژوهش مي‌داند و از اين رو هم انديشه «بابيكن»، بر آن است كه بايد پژوهشكده‌هايي برپا كرد تا پژوهندگان سراسر جهان به آنها رو آورده و در تكامل آن بكوشند.
به خوبي واضح و روشن است كه انديشه پيشگامان تعليم و تربيت نيز مانند متخصصان امروز در پي رشد و تعالي و توسعه جامعه بشري بوده است و هم آنها در پي دست يافتن به جامعه پويا و شكوفاي بشري بوده‌اند.
اهداف آموزش و پرورش در ايران
در اين بخش به اهداف آموزش و پرورش در كشور خودمان مي‌پردازيم، اهدافي كه براي آموزش و پرورش ايران در نظر گرفته شده دقيقاً در جهت ساخت انسان‌هاي پويا، متعالي، با دانش و درك و فهم بالا و با اخلاق و آداب اسلامي است. اگرچه رسيدن به اين اهداف مدت‌ها طول خواهد كشيد ولي تمامي آنهايي كه به نوعي با تعليم و تربيت سروكار دارند بايد خود را موظف به حركت در راه رسيدن به اين اهداف بدانند.
*ماده 1:
تقويت و تحكيم مباني اعتقادي و معنوي دانش‌آموزان از طريق تبيين و تعليم اصول و معارف و احكام دين مبين اسلام و مذهب جعفري براساس عقل، قرآن و سنت معصومين(ع).
*ماده 2:
1ـ رشد فضايل اخلاقي و تزكيه دانش‌آموزان بر پايه تعاليم عاليه اسلام.
2ـ تبيين ارزش‌هاي اسلامي و پرورش دانش‌آموزان براساس آنها.
3ـ تقويت و تحكيم روحيه اتكال به خدا و اعتماد به نفس.
4ـ ايجاد روحيه تعبد ديني و التزام علمي به احكام اسلامي.
5ـ ارتقاء بينش سياسي براساس اصل ولايت فقيه در زمينه‌هاي مختلف براي مشاركت آگاهانه در سرنوشت سياسي كشور.
6ـ ايجاد زمينه‌هاي لازم براي حفظ و تداوم استقلال فرهنگي، اقتصادي و سياسي از طريق آشنا كردن دانش‌آموزان به علوم و فنون و صنايع و طرف موردنياز جامعه براساس اولويت‌هاي موجود در كشور.
7ـ شناخت، شكوفا كردن و پرورش استعدادهاي دانش‌آموزان و تقويت روح بررسي و تتبع و تحقيق و ابتكار و خلاقيت در تمام زمينه‌هاي علمي، فني، فرهنگي و علوم اسلامي با تأكيد بر نفي روحيه مدرك‌گرايي.
8ـ رشد دادن و تقويت روحيه عدالت‌پذيري و عدالت‌گستري و ظلم‌ستيزي و مبارزه با تبليغات ناروا و حمايت از مظلومان و مستضعفان.
9ـ تقويت روحيه دعوت به خير، امر به معروف و نهي از منكر به عنوان وظيفه‌اي همگاني و متقابل.
10ـ ايجاد روحيه پاسداري از قداست و استواري بنيان و روابط خانواده براساس تعاليم عاليه اسلام.
11ـ ايجاد روحيه احترام به قانون و التزام به اجراي آن و حمايت از برخورداري عموم مردم از حقوق قانوني خويش.
12ـ ايجاد و تقويت روحيه اخوت اسلامي و تعاون عمومي و انفاق و ايثار.
13ـ ايجاد روحيه صرفه‌جويي و قناعت و پرهيز از اسراف و تبذير و مصرف‌زدگي.
14ـ تقويت حس مسئوليت و اهتمام به امور مسلمين و پايبندي به نظم و انضباط.
آموزش و پرورش؛ راه آينده
در اين قسمت مقاله‌اي از دكتر محمود مهرمحمدي آورده مي‌شود. اين مقاله مطالبي است كه دكتر مهرمحمدي به عنوان عضو هيأت نمايندگي جمهوري اسلامي ايران در دوازدهمين اجلاس مشورتي و برنامه‌ريزي «اپيد» (25 مرداد تا 17 شهريور 1369 ـ بانكوك) ارائه كرده است و در فصلنامه تعليم و تربيت ـ نشريه مركز تحقيقات آموزشي سازمان پژوهش و برنامه‌ريزي آموزشي وزارت آموزش و پرورش شماره مسلسل 23 و 22 ـ به رشته تحرير درآمده است.
دستور اصلي كار اين اجلاس بحث و تبادل‌نظر درخصوص برنامه‌هاي دوره پنجم اپيد (1996ـ1992) بود كه بايد با عنايت به مسائل و مشكلات مبتلا به نظام‌هاي آموزشي و پرورشي از يك سو و مقتضيات قرن بيست‌ويكم از سوي ديگر مطرح مي‌شد.
1ـ پذيرفتن يك رهيافت بين رشته‌اي و تلفيقي براي برنامه درسي
با پذيرفتن اين رهيافت براي برنامه‌هاي درسي مدارس، كه هسته هر نظام آموزشي را تشكيل مي‌دهد يادگيري در مدرسه به يادگيري در محيط‌هاي طبيعي نزديك خواهد شد و لذا معنا و مفهوم بيشتري نزد فراگيران پيدا خواهد كرد، بدين ترتيب تلخي و دشواري قرار گرفتن در معرض تجارب آموزشي از ديد فراگيران كه به عنوان يك ويژگي عام در نظام‌هاي آموزشي سراسر گيتي مطرح است مي‌تواند به مقدار زيادي تخفيف يابد. پذيرفتن اين راهبرد مستلزم آن است كه تفوق موضوع محوري فعلي در طراحي برنامه‌هاي درسي با طرح‌هاي ديگري از [جمله جامعه مسئله محوري] و [فراگير محوري] جايگزين شود. هرچند در اين مجال نمي‌توان به بحث جامعي درخصوص جنبه‌هاي متفاوت طرح‌هاي جايگزين برنامه‌هاي درسي پرداخت و از اين طريق حجم تلاش‌هاي گسترده‌اي را كه بايد براي ايجاد چنين تحولي اعمال شود از نظر گذراند، ليكن اشاراتي در اين خصوص ضروري به نظر مي‌رسد. با ايجاد چنين تحولي در برنامه‌هاي درسي، نظام‌‌هاي آموزشي و پرورشي خواهند توانست آمادگي‌هاي لازم را براي پاسخگويي به مقتضيات و شرايط حاكم به قرن بيست‌ويكم كه برخي از آنها به قرار زير است كسب كنند
الف) پاسخي مثبت به پديده انفجار اطلاعات
كانون اصلي توجه برنامه درسي فراگير يا مسأله محور در صورتي كه به درستي طراحي و اجرا شود پرورش مهارت‌هاي فرآيندي است. به عبارت ديگر هدف چنين برنامه‌اي انتقال حاصل تلاش بشري در گذشته به نسل امروز نيست، بلكه هدف آن تفهيم چگونگي دستيابي به اين محصولات و به‌كارگيري اين اندوخته‌ها است.
ب) پاسخي مثبت به انديشه ايجاد
يك جامعه در حال ياددهي و يادگيري يا يك جامعه آموزنده از طريق مشاركت دادن تمامي بخش‌هاي اجتماع و جوامع محلي در فرآيند آموزش و پرورش. اين موضوع يكي از وجوه غيرقابل اجتناب برنامه‌هاي درسي مسأله محور است كه فراگيران را به تلاش براي حل مسائل واقعي زندگي تشويق مي‌كند. بدين ترتيب معلم، دانش‌آموز و مجموعه موسسات آموزشي نياز به برقراري ارتباط مستقيم با جامعه را احساس كرده و ناگزير از تمامي امكانات بالفعل بهره خواهند گرفت و به سمت به دست آوردن امكانات بالقوه نيز حركت خواهند كرد.
ج) پاسخي مثبت به ضرورت ايجاد يك نظام تحصيلي انساني‌تر
ويژگي انسانيت‌زدايي امروز مدارس، عمدتاً به دليل حاكميت نگرش رفتارگرايانه نسبت به آموزش و پرورش است. اين فلسفه تعليم و تربيت به كودكان به عنوان مواد خامي مي‌نگرد كه بايد تحت پرداخت‌هاي معيني قرار گيرند و براساس برخي از ويژگي‌هاي از پيش تعيين شده به محصولات يكسان و يكنواختي مبدل شوند. چنين فرآيندي درواقع همان مفهوم كارخانه‌اي و صنعتي فرآيند آموزش و پرورش است كه مورد انتقاد شديد مربيان تعليم و تربيت قرار گرفته است. مشاركت فعال فراگيران در فرايند يادگيري و پرورش حس اعتماد به نفس در ‌آنان از طريق واگذاري مسئوليت و اتخاذ پاره‌اي از تصميمات در جريان تعليم و تربيت امري است كه با الگوي فعلي مدارس مغايرت دارد درحالي‌كه مي‌تواند بسياري از امراض نظام‌هاي آموزشي موجود را درمان كند
2ـ ارتقاي جايگاه حيطه عاطفي در آموزش و پرورش
آموزش اخلاق، آداب، و ارزش‌ها كه امروزه به عنوان يكي از حساس‌ترين موضوعات و مسائل آموزشي و پرورشي در دنيا مطرح است و روز به روز بر ابعاد نگراني‌هاي موجود در مورد آن نيز افزوده مي‌شود همه در گرو پرداختن جدي به اين مسأله است. زيرا آموزش مؤثر اخلاقي فقط وقتي محقق خواهد شد كه فراگيران نشانه‌هايي از دروني شدن يا پذيرفتن معنوي نسبت به چنين ارزش‌هايي را از خود نشان دهند. بر اثر موفقيت در دستيابي به چنين سطحي از آموزش‌هاي اخلاقي است كه مي‌توان انتظار داشت كه دانش‌آموزان در شرايط و موقعيت‌هاي متفاوت رفتار مورد انتظار را از خود بروز دهند
3ـ نظام آموزشي مبتني بر تحقيق و ارزشيابي
تحقيق و ارزشيابي يكي از ويژگي‌هاي الزامي براي آموزش و پرورش در قرن بيست‌ويكم است كه در اغلب كشورهاي در حال توسعه جايگاه حقيقي خود را به دست نياورده است. در بسياري از كشورهاي جهان سوم فقط منبع ناچيزي از بودجه آموزش و پرورش به اين امر حياتي كه مي‌تواند ضامن حل بسياري از مشكلات موجود باشد، اختصاص مي‌يابد. نوآوري چيزي جز حاصل تحقيق و ارزشيابي نيست و درست به همين دليل اعتلاي كمي و كيفي نظام‌هاي آموزشي از طريق اعمال اقدامات نوآورانه، جز در سايه توجه بيش از پيش به اين مقوله اساسي و پيش‌نياز پا از عرصه ذهنيت به عرضه عينيت نخواهد گذاشت.
به علاوه توسعه و تحكيم فعاليت‌هاي تحقيقاتي خود مي‌تواند به عنوان تضميني در قبال بي‌ثباتي و دوام سياست‌ها و برنامه‌هاي در درست اجرا در نظام‌هاي آموزشي و پرورش به حساب آيد. امروزه شاهد هستيم كه در بيشتر كشورهاي جهان به ويژه كشورهاي جهان سوم، بر اثر تغيير و تحول در سطوح بالاي هرم مديريت آموزش و پرورش، نه فقط برنامه بلكه خط مشي‌ها نيز دستخوش تغيير و تحول مي‌شود. چه بسا برنامه‌هايي كه به صورت ناتمام و نيمه تمام رها مي‌شود و اعمال برنامه‌هاي ديگري در دستور كار قرار گيرد.
كوتاه سخن اينكه خودداري از پشتوانه تحقيقاتي و تجربي احتمال ايجاد ركود و سكون ناشي از اينگونه تصميم‌گيري‌ها را در حركات تكاملي آموزش و پرورش به طرز قابل توجهي كاهش خواهد داد.
4ـ تنوع منابع آموزشي
همگان بر اين قول معتقدند كه كمك‌هاي خارجي فقط مي‌تواند موجب پيدايش و آغاز برخي برنامه‌هاي آموزشي در كشورهاي دريافت كننده اين كمكها باشد. آگاهي از اين واقعيت از يكسو و توجه به ميزان بودجه و اعتبار لازم براي رفع مشكلات مورد ابتلاي نظام‌هاي آموزش و پرورش از سوي ديگر، يگانه راهي را كه پيش روي اين قبيل كشورها بازمي‌گذارد، اتكا بر مبناي داخلي است. توجه به اين حقيقت نه فقط ضرورت اتخاذ روشهايي را كه منجر به استفاده موثرتر از منابع موجود مي‌شود نشان مي‌دهد. بلكه ضرورت انديشيدن تدابيري براي بسيج منابع جديد و بالقوه از دولتي يا خصوصي را نيز آشكار مي‌كند.
سخن آخر
«اگوست كنت» واضع علم جامعه‌شناسي مي‌گويد: پيشرفت و ترقي به آموزش و پرورش صحيح بستگي تام و كامل دارد زيرا تعليم و تربيتي صحيح است كه حس تفاهم را ميان افراد پرورش مي‌دهد.
«وارد» جامعه‌شناس آمريكايي معتقد است كه تعليم و تربيت در پيشرفت اجتماع اثر فراوان دارد زيرا اگر انسان صحيح پرورش يابد قادر به حل تمامي مشكلات موجود خود خواهد بود و تمامي اشكالاتي كه در راه پيشرفت و ترقي اقتصادي و اجتماعي است از بين خواهد برد.
در عصر ما قدرت و توانايي بالقوه آموزش و پرورش براي ترقي و پيشرفت بر همگان آشكار است. با روشن شدن اين تأثيرات عظيم، ديگر پاي هيچ شك و ترديدي باقي نمي‌ماند كه بايد سرمايه‌گذاري همه‌جانبه روي آموزش و پرورش صورت گيرد. ولي به ياد داشته باشيم نبايد فقط افزايش كمي را در نظر بگيريم مهم‌تر از كميّت، كيفيت آموزش و پرورش است. اينكه ميزان و مطلوبيت آن چقدر باشد و به چه ميزان افراد ماهر و متخصص و در كنار آن متعهد پرورش مي‌يابند. تأثيرات عميقي كه آموزش و پرورش بر انسان‌ها مي‌گذارد رسالت تمامي مربيان، معلمان و دست‌اندركاران تعليم و تربيت را سنگين‌تر و وظيفه آنها را عظيم‌تر مي‌كند.

پیوندها

• استاد گرامی دکتر ابوالفضل بختیا