طراحی آموزشی برای یادگیری مادام العمر و خود تنظیم

طراحی آموزشی برای یادگیری مادام‌العمر و خودتنظیم‌شده بر توسعه مهارت‌هایی تمرکز دارد که فرد را قادر می‌سازد تا در طول زندگی به یادگیری مؤثر و مستقل ادامه دهد. در این نوع طراحی، تاکید بر تقویت مهارت‌هایی چون تفکر انتقادی، حل مسئله، خودارزیابی، و مدیریت زمان است. محتوای آموزشی باید انعطاف‌پذیر، قابل دسترس و متناسب با نیازهای فردی یادگیرنده باشد. استفاده از منابع دیجیتال، یادگیری مبتنی بر پروژه، و فعالیت‌های بازتابی از روش‌های کلیدی در این رویکرد است. همچنین یادگیرنده باید تشویق شود تا اهداف یادگیری شخصی تعریف کند و مسیر یادگیری خود را کنترل کند. طراحی آموزشی در این زمینه، محیطی ایجاد می‌کند که در آن یادگیرنده بتواند به تجربه‌های واقعی و معنادار دست یابد. این رویکرد باعث می‌شود یادگیری به بخشی پایدار از سبک زندگی فرد تبدیل شود، نه صرفاً یک فرآیند محدود به زمان و مکان خاص.

علیرضا عتیق

گروه ۲۱

دانشجوی فرهنگیان امام صادق ( ص )

تفاوت طراحی آموزشی در گذشته و حال

به نام خدا

ابوالفضل حیاتی نسب

۴۰۲۱۱۱۱۵۴۲۲

طراحی آموزشی گروه ۲۳ استاد فرامرزی

از طرح درسی سنتی تا طراحی یادگیری هوشمند

ادامه نوشته

طراحی آموزشی مبتنی بر نیاز ها و استعداد های دانش آموزان

به نام آن‌که جان را فکرت آموخت

چراغ دل به نور جان برافروخت

مقدمه‌ای از دل تجربه

همیشه وقتی به کلاس درس فکر می‌کنم، اولین چیزی که به ذهنم می‌رسه تنوع دانش‌آموزهاست؛ یکی عاشق نقاشیه، یکی با اعداد بازی می‌کنه، یکی توی سکوت عمیق فکر می‌کنه، یکی دائم سؤال می‌پرسه. ولی همه‌شون توی یک کلاس می‌نشینن، همون درس، همون کتاب، همون روش!

همین شد که من به این فکر افتادم: آیا واقعاً آموزش ما متناسب با نیازها و استعدادهای دانش‌آموزان طراحی شده؟ یا فقط داریم یک نسخه‌ی مشترک برای همه تجویز می‌کنیم؟

چرا این موضوع برام مهمه؟

وقتی معلم باشی یا حتی فقط با چند تا دانش‌آموز وقت گذرونده باشی، سریع متوجه می‌شی که هر کسی یه دنیای خاص خودشو داره. برای همین، طراحی آموزشی نباید فقط یک چارچوب خشک باشه؛ باید زنده، منعطف و انسانی باشه. من معتقدم اگر آموزش از دل نیاز واقعی دانش‌آموز بجوشه و بر پایه استعدادش ساخته بشه، یادگیری دیگه زورکی نیست، تبدیل می‌شه به یه سفر جذاب.

از کجا شروع کنیم؟

۱. شناخت دقیق دانش‌آموز

اول از همه باید بفهمیم هر دانش‌آموز چه چیزی نیاز داره و در چه چیزی توانمنده. این شناخت فقط با نمره و آزمون حاصل نمی‌شه؛ باید باهاشون حرف زد، دیدشون، گوششون کرد. حتی یک نقاشی ساده یا یه حرف تو زنگ تفریح می‌تونه کلی چیز بگه.

۲. هدف‌گذاری قابل انعطاف

بعدش باید اهداف آموزشی طوری طراحی بشن که هم چارچوب درسی رو پوشش بدن، هم اجازه رشد به استعدادهای خاص بدن. مثلاً یکی با نوشتن بهتر یاد می‌گیره، یکی با ساختن، یکی با گفتگو.

۳. محتواهای چندگانه برای سلیقه‌های مختلف

باید محتواهایی داشته باشیم که هر کسی بتونه باهاش ارتباط بگیره: فیلم، بازی، کتاب مصور، پروژه‌های عملی، حتی بازدیدهای میدانی. واقعاً چرا آموزش باید همیشه فقط کتاب باشه؟

۴. روش‌های تدریس متنوع و فعال

شخصاً عاشق کار گروهی، تدریس معکوس و بازی‌های فکری‌ام چون می‌بینم چطور بچه‌ها توش مشارکت می‌کنن. این روش‌ها کمک می‌کنن همه نوع هوشی فعال بشه؛ نه فقط اونایی که خوب حفظ می‌کنن.

۵. ارزشیابی انسانی و رشد‌محور

به‌نظرم مهم‌ترین بخش ماجرا اینه که ارزشیابی رو از حالت ترسناک دربیاریم. باید ببینیم دانش‌آموز نسبت به خودش پیشرفت کرده یا نه، نه اینکه فقط با بغل‌دستی‌ش مقایسه بشه. ارزشیابی‌های توصیفی، پوشه کار و گفت‌وگو با خود بچه‌ها خیلی کمک می‌کنه.

تجربه ای نزدیک

من هنوز معلم نشدم ولی تو خونه ای بزرگ شدم که معلم بودت یه بخش جدی از زندگی‌مون بود. مادرم سال‌ها معلم بوده و بارها از دانش‌آموزهاش برام گفته. یه خاطره همیشه توی ذهنم مونده:

یه بار از دختری برام گفت که توی درس ریاضی خیلی مشکل داشت، اما وقتی توی یک پروژه ازش خواست نقاشی کنه و مفاهیم ریاضی رو به‌صورت تصویری دربیاره، اون دانش‌آموز چنان انگیزه‌ای پیدا کرد که حتی توی حل مسئله‌ها هم پیشرفت کرد.

همین‌جا بود که من تازه فهمیدم آموزش واقعی یعنی چی: یعنی دیدن هر دانش‌آموز به‌عنوان یک جهان متفاوت. همین تجربه‌های مادرم باعث شدن که نگاهم به طراحی آموزشی فقط تئوری نباشه، بلکه یه دغدغه‌ی شخصی هم داشته باشم.

نتیجه‌گیری

در نهایت

اگر بخوایم واقعاً به آموزش معنا بدیم، نباید فقط دنبال حفظ کردن مطالب و گرفتن نمره باشیم. آموزش واقعی وقتی شکل می‌گیره که هر دانش‌آموز بتونه خودش باشه، استعدادهاش رو کشف کنه و حس کنه دیده می‌شه و توانایی های منحصر به خودشو داره

اگه ما به‌عنوان طراحان آینده‌ی آموزش، بتونیم یادگیری رو بر اساس نیازها و تفاوت‌های بچه‌ها بسازیم، نه‌تنها به رشد فردی‌شون کمک کردیم، بلکه داریم جامعه‌ای می‌سازیم که توش احترام به تفاوت‌ها، درک متقابل و شکوفایی واقعی اتفاق می‌افته.

شاید وقتشه به جای اینکه همه رو شبیه هم بار بیاریم، کمک کنیم هر کسی بهترین نسخه‌ی خودش باشه. چون آموزش اگر قرار باشه آینده رو بسازه، باید از دلِ واقعی‌ترین بخش‌های انسان شروع بشه: «خود بودن».

نویسنده:پیمان مهتابی

رشته آموزش ابتدایی[۴۰۲](کارشناسی)

دانشگاه امام جعفر صادق (ع) بهبهان

غفلت از پرورش شخصیت و توانمندی‌های اجتماعی: یک گلوگاه ساختاری در نظام آموزش‌وپرورش ایران

به نام آن‌که جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت

نظام‌های آموزشی نوین دیگر به انتقال صرف دانش نظری بسنده نمی‌کنند؛ بلکه رسالت اصلی خود را در پرورش انسان‌های توانمند، خلاق، مسئولیت‌پذیر و دارای مهارت‌های اجتماعی مؤثر تعریف می‌کنند. در این میان، یکی از ضعف‌های اساسی آموزش‌وپرورش ایران، نادیده‌گرفتن تربیت شخصیت و توانمندی‌های اجتماعی دانش‌آموزان است.

در مدارس ایران، تمرکز اصلی همچنان بر یادگیری محتواهای نظری و موفقیت در آزمون‌های استاندارد باقی مانده است. این در حالی است که مهارت‌هایی نظیر هوش هیجانی، ارتباط مؤثر، تفکر انتقادی، حل مسئله، خودآگاهی، کار تیمی و تاب‌آوری، در برنامه درسی رسمی جایگاه کمرنگی دارند یا به‌کلی مغفول مانده‌اند.

دلایل و ابعاد این کاستی

۱. ساختار متمرکز و سنتی برنامه درسی

نظام درسی ایران انعطاف‌پذیری کمی برای تلفیق آموزش‌های شخصیت‌محور در اختیار معلمان می‌گذارد. کتاب‌های درسی و محتوای آموزشی بر دانش نظری متمرکزند و عملاً فرصت چندانی برای رشد اجتماعی و هیجانی دانش‌آموزان فراهم نمی‌آورند.

2. فرهنگ ارزشیابی آزمون‌محور

نظام ارزشیابی به‌شدت بر امتحانات کتبی و حافظه‌محور اتکا دارد و در نتیجه، معلمان و دانش‌آموزان را از پرداختن به رشد شخصیت، مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی بازمی‌دارد.

3. فقدان آمادگی معلمان در این حوزه

معلمان برای ایفای نقش‌های چندگانه به‌ویژه مربی‌گری و پرورش مهارت‌های غیرشناختی آماده نمی‌شوند. در فرآیند تربیت معلم، تأکید عمدتاً بر انتقال دانش درسی است نه بر توسعه مهارت‌های روانی-اجتماعی.

4. شکاف میان مدرسه و زندگی واقعی

در حالی که جهان امروز به شهروندانی نیاز دارد که بتوانند در محیط‌های اجتماعی و شغلی با همکاری، انعطاف‌پذیری و هوش هیجانی بالا عمل کنند، مدارس ایران عمدتاً دانش‌آموزانی پرورش می‌دهند که برای مواجهه با مسائل واقعی زندگی و کار آمادگی کافی ندارند.

جمع‌بندی

برای همگام‌شدن با تحولات جهانی و تربیت نسلی توانا برای زندگی در دنیای امروز، نظام آموزش‌وپرورش ایران نیازمند بازنگری عمیق در رویکردها، محتوای آموزشی و فرآیند ارزشیابی خود است.

بدون گنجاندن مهارت‌های زندگی، رشد شخصیت و آموزش‌های اجتماعی در هسته برنامه‌های درسی، همچنان فارغ‌التحصیلانی خواهیم داشت که در آزمون‌های رسمی موفق ولی در عرصه‌های واقعی زندگی ناتوان‌اند.

پیمان مهتابی

گروه ۲۱(۴۰۲)

رشته:آموزش ابتدایی(کارشناسی)

دانشگاه امام جعفر صادق(ع)بهبهان

تفاوت طراحی آموزشی با برنامه ریزی درسی

داوود مجیدی مهر/گروه 21 /درس طراحی آموزشی ​​​​​

تفاوت طراحی آموزشی با برنامه ریزی درسی چیست ؟؟

🟩 1. برنامه‌ریزی درسی یعنی چی؟

برنامه‌ریزی درسی (Curriculum Planning) یک فرایند کلی و کلان‌نگر هست که در آن تصمیم گرفته می‌شه:

چه چیزی آموزش داده بشه (محتوا)

چرا باید آموزش داده بشه (اهداف کلی)

در چه سطح یا پایه‌ای آموزش داده بشه (مثلاً دبیرستان، دانشگاه)

چه دروسی، به چه ترتیبی، و در چه بازه زمانی ارائه بشن

🔸 مثال: در رشته‌ی علوم تربیتی، برنامه‌ریزی درسی مشخص می‌کنه که درس‌هایی مثل روان‌شناسی رشد، روش‌های تدریس و ارزشیابی باید در ترم‌های مختلف ارائه بشن.

---

🟦 2. طراحی آموزشی یعنی چی؟

طراحی آموزشی (Instructional Design) یک فرایند دقیق‌تر و جزئی‌تره که تمرکزش روی نحوه‌ی آموزش دادن یک درس خاصه. یعنی:

چطور آموزش داده بشه؟ (روش تدریس)

چه فعالیت‌هایی برای یادگیری طراحی بشه؟ (تمرین، پروژه، بحث گروهی)

چطور یادگیری سنجیده بشه؟ (آزمون، ارزیابی عملکرد)

🔸 مثال: اگر شما معلم درس "روش‌های تدریس" هستی، طراحی آموزشی یعنی مشخص کنی در هر جلسه از کلاس، چه فعالیت‌هایی انجام بدی، چه منابعی بدی به دانشجو، چطور درس رو شروع کنی، و چطور پایان بدی.

---

🟨 3. فرق اصلی بین‌شون چیه؟

مورد برنامه‌ریزی درسی طراحی آموزشی

سطح کلان خرد

تمرکز محتوا و ساختار دوره‌ها نحوه اجرای یک جلسه آموزشی

هدف تعیین چارچوب کلی آموزش ایجاد یادگیری مؤثر در کلاس

مسئول مدیران، برنامه‌ریزان آموزشی معلمان، طراحان آموزشی

---

🟧 جمع‌بندی کوتاه:

برنامه‌ریزی درسی: یعنی طراحی نقشه راه آموزش.

طراحی آموزشی: یعنی مشخص کردن جزئیات اجرای اون نقشه.

طراحی آموزشی  و دلیل ضروری بودن

داوود مجیدی مهر/گروه 21/درس طراحی آموزشی

طراحی آموزشی چیست و دلیل ضروری بودن آن چیه ؟؟

طراحی آموزشی فرایندی نظام‌مند برای برنامه‌ریزی، سازمان‌دهی، اجرا و ارزیابی آموزش است تا یادگیری مؤثر، هدفمند و پایدار حاصل شود. در این فرایند، محتوا، روش تدریس، فعالیت‌های یادگیری و شیوه‌های ارزیابی به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که با نیاز، توانایی و ویژگی‌های یادگیرنده هماهنگ باشند. طراحی آموزشی تنها به انتقال دانش محدود نمی‌شود، بلکه تمرکز آن بر ایجاد تحول در نگرش، مهارت و رفتار یادگیرنده است.

این فرایند بر پایه اصول روان‌شناسی یادگیری، نظریه‌های آموزشی، فناوری‌های نوین و تحلیل نیازهای آموزشی بنا شده و تلاش می‌کند مسیر آموزش را از حالت سنتی و اتفاقی، به یک فرآیند علمی، قابل پیش‌بینی و قابل کنترل تبدیل کند. طراحی آموزشی در تمامی سطوح آموزش، از آموزش ابتدایی تا دانشگاه، آموزش کارکنان، آموزش مجازی و حتی آموزش در صنعت کاربرد دارد.

ضرورت طراحی آموزشی در موارد زیر است:

1. هدفمندسازی آموزش: با طراحی آموزشی، آموزش دقیقاً بر اساس اهداف مشخص، روشن و قابل اندازه‌گیری انجام می‌شود. در این حالت، مدرس و یادگیرنده می‌دانند که قرار است چه چیزی آموخته شود و با چه معیاری سنجیده خواهد شد.

2. افزایش اثربخشی یادگیری: زمانی که روش‌ها، محتوا، فعالیت‌ها و منابع آموزشی بر اساس تحلیل علمی انتخاب شوند، فرآیند یادگیری سریع‌تر، عمیق‌تر و پایدارتر خواهد بود. طراحی آموزشی باعث می‌شود یادگیرنده تنها شنونده نباشد، بلکه به صورت فعال درگیر یادگیری شود.

3. تطبیق با نیازهای یادگیرنده: طراحی آموزشی این امکان را می‌دهد که آموزش بر اساس سطح دانش قبلی، علاقه‌مندی‌ها، سبک یادگیری و شرایط فردی فراگیران تنظیم شود. در نتیجه، آموزش نه‌تنها مؤثرتر، بلکه برای یادگیرنده معنادارتر خواهد بود.

4. کاهش اتلاف منابع: آموزش‌هایی که بدون طراحی قبلی انجام می‌شوند معمولاً منجر به اتلاف وقت، انرژی، هزینه و امکانات می‌شوند. طراحی آموزشی با پیش‌بینی نیازها و چالش‌ها، باعث استفاده بهینه از منابع آموزشی می‌شود و اثربخشی آموزش را افزایش می‌دهد.

5. ایجاد انسجام در آموزش: طراحی آموزشی کمک می‌کند تا محتوا، فعالیت‌ها، ابزارها و روش‌های ارزیابی هم‌راستا با یکدیگر طراحی شوند. این انسجام موجب می‌شود فرایند یادگیری ساختارمند و منسجم باشد و از سردرگمی یادگیرنده جلوگیری شود.

6. ارزیابی و بهبود مستمر: یکی از مراحل مهم طراحی آموزشی، پیش‌بینی ابزارهای سنجش و ارزشیابی است. این ابزارها نشان می‌دهند که تا چه حد اهداف آموزشی محقق شده‌اند و چه بخش‌هایی نیاز به اصلاح یا تقویت دارند. بنابراین طراحی آموزشی زمینه‌ساز یادگیری پویا و قابل‌توسعه است.

7. افزایش مشارکت یادگیرنده: طراحی آموزشی با استفاده از روش‌های فعال مانند پروژه‌محوری، حل مسئله، بحث گروهی، بازی‌های آموزشی و فناوری‌های نوین، موجب مشارکت بیشتر یادگیرنده در فرایند آموزش می‌شود. این مشارکت، یادگیری را عمیق‌تر و ماندگارتر می‌کند.

8. امکان شخصی‌سازی آموزش: طراحی آموزشی می‌تواند با استفاده از ابزارهای دیجیتال و تحلیل داده‌های یادگیری، مسیر آموزش را برای هر یادگیرنده شخصی‌سازی کند. این ویژگی به‌ویژه در آموزش‌های الکترونیکی و آموزش‌های مبتنی بر هوش مصنوعی بسیار کاربردی است.

9. پشتیبانی از یادگیری مادام‌العمر: در دنیای امروز که دانش به سرعت در حال تغییر است، طراحی آموزشی با ساختار منعطف و به‌روز خود می‌تواند نیاز به یادگیری مداوم و تطبیق‌پذیر را پاسخ دهد. به همین دلیل، طراحی آموزشی صرفاً مربوط به آموزش رسمی نیست، بلکه در توسعه فردی و حرفه‌ای نیز نقش مهمی دارد.

در نتیجه، طراحی آموزشی نه‌تنها یک ابزار مفید، بلکه یک ضرورت بنیادی برای هر نوع آموزش اثربخش است. بدون طراحی آموزشی، فرایند آموزش ممکن است پراکنده، ناپایدار و بدون نتایج مشخص باشد. در مقابل، طراحی آموزشی باعث می‌شود آموزش منسجم، کارآمد، جذاب و قابل ارزیابی باشد. به همین دلیل، در تمامی نظام‌های آموزشی پیشرفته، طراحی آموزشی به‌عنوان یکی از ارکان اصلی موفقیت برنامه‌های آموزشی شناخته می‌شود.

نقش طراحی آموزشی در فرآیند یادیگری

داوود مجیدی مهر /گروه 21/درس طراحی آموزشی

نقش طراحی آموزشی در فرآیند یادگیری چیست؟

طراحی آموزشی نقش محوری و اساسی در فرآیند یادگیری دارد و به عنوان پل ارتباطی بین اهداف آموزشی و تحقق یادگیری مؤثر عمل می‌کند. این نقش در چند بعد کلیدی قابل بررسی است:

1. تعیین اهداف یادگیری دقیق و قابل دستیابی: طراحی آموزشی با تعیین واضح و مشخص اهداف آموزشی، مسیر یادگیری را روشن می‌کند. این اهداف به یادگیرنده و مربی کمک می‌کند تا بدانند چه مهارت‌ها، دانش‌ها یا نگرش‌هایی باید کسب شوند.

2. سازماندهی محتوا و فعالیت‌ها: طراحی آموزشی محتوا را به شکل منطقی، منسجم و متناسب با سطح یادگیرندگان سازماندهی می‌کند. این سازماندهی باعث می‌شود که یادگیری مرحله‌به‌مرحله و بدون ابهام پیش رود و مفاهیم به صورت تدریجی و عمیق در ذهن یادگیرنده تثبیت شوند.

3. انتخاب روش‌های مناسب تدریس و یادگیری: طراحی آموزشی با توجه به ویژگی‌ها و نیازهای یادگیرندگان، روش‌ها و فنون تدریس را انتخاب می‌کند. این انتخاب باعث می‌شود یادگیرندگان به صورت فعال در فرایند یادگیری مشارکت داشته باشند و یادگیری‌شان عمیق‌تر و پایدارتر باشد.

4. ایجاد انگیزه و مشارکت فعال: طراحی آموزشی با به‌کارگیری روش‌ها و ابزارهای متنوع، محیطی جذاب و تعاملی برای یادگیرنده فراهم می‌کند که باعث افزایش انگیزه و تمایل به یادگیری می‌شود. مشارکت فعال یادگیرنده یکی از عوامل کلیدی موفقیت در یادگیری است.

5. پشتیبانی از یادگیری شخصی‌سازی شده: طراحی آموزشی امکان تنظیم فرایند یادگیری بر اساس نیازها، سطح و سبک یادگیری هر فرد را فراهم می‌کند که این امر موجب بهبود کیفیت یادگیری و رضایت یادگیرنده می‌شود.

6. ارزیابی یادگیری و ارائه بازخورد: طراحی آموزشی شامل تعیین روش‌های ارزشیابی است که به صورت مستمر پیشرفت یادگیرنده را می‌سنجند و بازخوردهای لازم را ارائه می‌دهند. این بازخوردها به یادگیرنده کمک می‌کند نقاط قوت و ضعف خود را بشناسد و مسیر یادگیری خود را بهبود دهد.

7. تضمین کیفیت و اثربخشی آموزش: طراحی آموزشی با پیش‌بینی ابزارهای ارزیابی و تحلیل نتایج یادگیری، امکان سنجش میزان تحقق اهداف آموزشی را فراهم می‌کند و زمینه را برای بهبود مستمر فرایند آموزش و یادگیری فراهم می‌سازد.

بنابراین، طراحی آموزشی فرایندی کلیدی است که ساختار، جهت و کیفیت فرآیند یادگیری را تعیین می‌کند. بدون طراحی آموزشی، یادگیری ممکن است نامنظم، ناکارآمد و ناپایدار باشد، در حالی که با طراحی اصولی، یادگیری عمیق، هدفمند و مستمر تضمین می شود

رویکرد ساختن گرایی در طراحی آموزشی

افراد سرشناس این رویکرد

فردریک بارتلت ازپیشتازان این نظریه است. این رویکرد مدافعان زیادی مانند جان دیویی ، ژان پیاژه، ویگوتسکی،برونر و دیوید آزوبل دارد.

پارادایم فلسفی این رویکرد

این رویکرد مبتنی بر پارادایم فلسفی انتقادی است . پارادایم انتقادی به سلطۀ علم و تکنولوژی و دیوان سالاری که از شاخصه‌های سرمایه‌­داری هستند معترض است. پارادایم انتقادی معتقد است که در این شرایط، احتمال طرح سؤال دربارۀ هنجارها و ارزش‌های اجتماعی و زندگی خوب از بین می‌رود، بنابراین رویکرد انتقادی با طرح این سؤال‌ها که محور اصلی مباحث را تشکیل می‌دهد به آزادی و رهایی افراد از عقاید نادرست و غلبه بر جور و ستم اعتقاد دارد. این پارادایم وجود دانش عینی را رد می‌کند و معتقد است که دانش به‌صورت اجتماعی ساخته می‌شود.

اهداف این رویکرد

طرفداران این رویکرد مانند رفتارگرایان و شناخت­‌گرایان به تعیین هدف‌های رفتاری و دقیق تأکید ندارند. آن‌ها درک اهداف آموزشی را به‌ صورت کلی مطرح می‌کنند و همچنین اهداف را به‌یادگیرندگان تحمیل نمی‌­کنند،اما این موضوع به این معنی نیست که ساختن‌گرایان پیرو طراحی آموزشی نیستند و برای آموزش خودشان برنامه و مسیری ندارند. بلکه آن‌ها اهداف را به‌ گونه‌ای مطرح می‌کنند که امکان تغییر آن‌ها وجود داشته باشد؛ بنابراین سعی می‌­کنند از طرح درس‌های انعطاف‌­پذیر در طراحی آموزشی استفاده کنند .

ادامه نوشته

رویکرد شناخت گرایی در طراحی آموزشی

افراد سرشناس این رویکرد:

به دلیل این­که رویکرد رفتارگرایی تبیین همه نوع یادگیری مثل یادگیری مهارت ذهنی، رفتارهای اجتماعی، مفاهیم پیچیده انتزاعی و مانند آن‌ها نبودند، رویکرد شناخت‌گرایی در اواسط قرن بیستم رواج پیدا کرد و پیاژه، ویگوتسکی، برونر، آزوبل، بلوم و گانیه از جمله افراد سرشناس این رویکرد هستند.

پارادایم فلسفی این رویکرد:

اساس فلسفی این رویکرد پارادایم تعبیری است. رویکرد تعبیری یا تفسیری به معنی نظریه و عمل تفسیر و درک در انواع زمینه­‌های انسانی است که به اصالت انسان و ادراک او اعتقاد دارد و در آن بیشتر از تحلیل­‌های کیفی و زبانی استفاده می‌شود. این رویکرد مثل اثبات­‌گرایی، بر پدیده‌های مشاهده پذیر تأکید ندارد و هدف آن درک و فهم علم است.

اهداف این رویکرد:

اهداف دراین رویکرد مانند رویکرد رفتارگرایی از پیش‌تعیین‌شده و برای یادگیرندگان مطرح می‌­شوند، اما در مقایسه با رویکرد رفتارگرایی،در رویکرد شناخت‌­گرایی اهداف از عینیت فاصله گرفته و بیشتر جنبۀ انتزاعی و ذهنی دارند.

ادامه نوشته

رویکرد رفتار گرایی در طراحی آموزشی

افراد سرشناس این رویکرد

پاولف، واتسون، ثرندایک، اسکینر از معروف­ترین نظریه‌­پردازان این رویکرد می‌­باشند. این رویکرد در نیمه اول قرن بیستم معروف‌ترین رویکرد بود.

پارادایم فلسفی این رویکرد

پارادایم فلسفی این رویکرد اثبات­ گرایی است که در آن همه چیز عینی و قابل تعریف است. بر اساس این پارادایم دانش، مستقل از ذهن است. وظیفه معلم انتقال این دانش به ذهن فراگیر است.

اهداف این رویکرد

در این رویکرد بیان اهداف از پیش تعیین‌شده و قابل اندازه‌گیری اهمیت زیادی دارد. اهداف رفتاری اهدافی هستند که یادگیرندگان درانتهای آموزش برای نشان دادن تسلط خودشان برمحتوابایدانجام بدهند. چون درنهایت عملکرد یادگیرندگان برمبنای این اهداف ازپیش تعیین‌شده باید اندازه‌گیری شود.

ادامه نوشته

طراحی آموزشی  در آموزش و پرورش

طراحی آموزشی (Instructional Design) نقش بسیار حیاتی در آموزش و پرورش ایفا می‌کند. این فرآیند به طور سیستماتیک به ایجاد تجارب یادگیری موثر و کارآمد می‌پردازد.

ادامه نوشته

طراحی آموزشی در آپوزش و پرورش

طراحی آموزشی (Instructional Design) نقش بسیار حیاتی در آموزش و پرورش ایفا می‌کند. این فرآیند به طور سیستماتیک به ایجاد تجارب یادگیری موثر و کارآمد می‌پردازد.

ادامه نوشته

طراحی آموزشی در کشور های پیشرفته

اهمیت ارزشیابی آغازین در تدریس

طراحی آموزشی در کشور های پیشرفته

طراحی آموزشی در کشورهای پیشرفته بر پایه چند اصل کلیدی استوار است که آن‌ها را از سیستم‌های آموزشی سنتی متمایز می‌کند. در اینجا به برخی از این اصول و ویژگی‌ها اشاره می‌کنم:

1. تمرکز بر یادگیری فعال و تجربی:

یادگیری مبتنی بر پروژه: دانش‌آموزان به جای حفظ صرف مطالب، در پروژه‌های عملی و چالش‌برانگیز شرکت می‌کنند که آن‌ها را به تفکر انتقادی، حل مسئله و همکاری تشویق می‌کند.

یادگیری مبتنی بر مسئله: دانش‌آموزان با مسائل واقعی روبرو می‌شوند و با هدایت معلمان، راه‌حل‌های خلاقانه برای آن‌ها پیدا می‌کنند.

یادگیری اکتشافی: دانش‌آموزان با انجام آزمایش‌ها و تحقیقات، مفاهیم را خودشان کشف می‌کنند.

2. توجه به تفاوت‌های فردی:

آموزش شخصی: برنامه‌های آموزشی به گونه‌ای طراحی می‌شوند که با نیازها، استعدادها و سبک‌های یادگیری مختلف دانش‌آموزان سازگار باشند.

ارزیابی متنوع: به جای تکیه صرف بر آزمون‌های سنتی، از روش‌های متنوعی مانند نمونه کارها، پروژه‌ها و مشاهدات برای ارزیابی پیشرفت دانش‌آموزان استفاده می‌شود.

3. استفاده از فناوری‌های نوین:

ادغام فناوری در آموزش: از ابزارهای دیجیتال، نرم‌افزارها و پلتفرم‌های آنلاین برای افزایش جذابیت و اثربخشی آموزش استفاده می‌شود.

یادگیری ترکیبی: ترکیبی از آموزش حضوری و آنلاین برای ارائه انعطاف‌پذیری بیشتر به دانش‌آموزان ارائه می‌شود.

4. تأکید بر توسعه مهارت‌های قرن بیست و یکم:

تفکر انتقادی و حل مسئله: دانش‌آموزان یاد می‌گیرند که چگونه اطلاعات را تحلیل کنند، مسائل پیچیده را حل کنند و تصمیمات آگاهانه بگیرند.

خلاقیت و نوآوری: دانش‌آموزان تشویق می‌شوند که ایده‌های جدید ارائه دهند و راه‌حل‌های خلاقانه برای مسائل پیدا کنند.

همکاری و ارتباط: دانش‌آموزان یاد می‌گیرند که چگونه به طور مؤثر با دیگران کار کنند و ایده‌های خود را به اشتراک بگذارند.

سواد رسانه‌ای و اطلاعاتی: دانش‌آموزان یاد می‌گیرند که چگونه اطلاعات را از منابع مختلف ارزیابی کنند و از آن‌ها به طور مؤثر استفاده کنند.

5. ارتباط نزدیک با جامعه و صنعت:

کارآموزی و بازدیدهای میدانی: دانش‌آموزان فرصت‌هایی برای تجربه دنیای واقعی کار و ارتباط با متخصصان صنعت پیدا می‌کنند.

مشارکت با کسب و کارها: مدارس و دانشگاه‌ها با کسب و کارها همکاری می‌کنند تا برنامه‌های آموزشی مرتبط با نیازهای بازار کار ارائه دهند.

نمونه‌هایی از کشورهای پیشرو در طراحی آموزشی:

فنلاند: تمرکز بر یادگیری مبتنی بر پدیده، ارزیابی مستمر و عدم تأکید بر آزمون‌های استاندارد.

سنگاپور: تأکید بر ریاضیات و علوم، استفاده از روش‌های آموزشی مؤثر و پرورش تفکر انتقادی.

کره جنوبی: سرمایه‌گذاری بالا در آموزش و پرورش، تأکید بر فناوری و پرورش استعدادهای برتر.

ایالات متحده آمریکا: تنوع در سیستم آموزشی، وجود دانشگاه‌های برتر با تمرکز بر تحقیق و نوآوری.

در نهایت، طراحی آموزشی در کشورهای پیشرفته به دنبال ایجاد محیط‌های یادگیری پویا، جذاب و مؤثر است که دانش‌آموزان را برای موفقیت در دنیای پیچیده و در حال تغییر آماده می‌کند.

سید محمدرضا کرمی

تاثیر هوش مصنوعی بر طراحی آموزشی

هوش مصنوعی تأثیر قابل توجهی بر طراحی آموزشی دارد و روش‌های سنتی آموزش را متحول می‌کند. در اینجا به برخی از جنبه‌های کلیدی این تأثیر اشاره می‌کنم:

ادامه نوشته

تفاوت طرح درس با طراحی آموزشی

طرح درس و طراحی آموزشی هر دو مرتبط با فرایند یادگیری و تدریس هستند، اما هر یک از آن‌ها جنبه‌های مختلف و اهداف متفاوتی دارند. در زیر به تفاوت‌های کلیدی بین این دو پرداخته می‌شود:

ادامه نوشته

اهمیت طراحی آموزشی در تدریس کودکان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف اهمیت طراحی آموزشی در آموزش دروس به کودکان ابتدایی انجام گرفت. برای توجه به اهمیت طراحی آموزشی و ضرورت آن در بهبود نظام های آموزشی، در اینجا به بررسی مفهوم طراحی آموزشی و فواید آن پرداخته شده است.

ادامه نوشته

مدیریت کلاس (طراحی آموزشی و طرح درس)

تکنولوژی آموزشی پیشرفته

وبلاگی است در مورد مطالب تکنولوژی آموزشی- اخبار و فناوری های مربوط به آن

طراحی آموزشی چیست؟ چه مراحلی دارد؟

چگونه فرآيند آموزش را طراحي کنيم؟تدريس[Teaching] چيست؟

ادامه نوشته

آیا طراح آموزشی همان طراح درس است؟

​آیا تاکنون از خود پرسیده‌اید: «طراحی آموزشی و طرح درس چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟» نکته اساسی این است که وقتی واژه‌های متفاوتی وجود دارند، به احتمال غریب‌به‌یقین به معانی مختلفی دلالت دارند. طراحی آموزشی، همان ترسیم نقشه و راه فرایند یاددهی‌ـ یادگیری است که می‌تواند حیطه‌ای محدود از کلاس درس تا سازمان‌های بسیار بزرگ و مخاطبان بسیار زیادی را دربر داشته باشد. حال آنکه از یک معلم موفق انتظار می‌رود، هنگام ورود به کلاس درس، ابزاری به نام طرح درس را با خود به همراه داشته باشد تا بتواند در امر تدریس موفق‌تر عمل کند و به اهداف یادگیری کتاب درسی در بازه زمانی مشخص‌شده برسد. از همین نکته این چالش در ذهن ایجاد می‌شود که احتمالاً طراحی آموزشی و طرح درس از نظر هدف، گستره، ماهیت و فرایند، و نیز از نظر کارکرد تفاوت داشته باشند.

طراحی آموزشی

طراحـی آمـوزشـی را مـی‌تـوان پیـش‌بینی‌کننـده و تنـظیم‌کـننده رویدادهای آموزشی براساس اهداف، محتوا و امکانات موجود با توجه به ویژگی‌های یادگیرندگان تعریف کرد (رضوی و نوروزی، 1398؛ فردانش، 1390). هدف از طراحی آموزشی، فراهم‌آوردن امکانات مورد نیاز یادگیری است، زیرا انتخاب فعالیت‌های یادگیری مؤثر و مناسب، عامل مهمی در فرایند طراحی یک مبحث آموزشی محسوب می‌شود. درواقع، با طراحی آموزشی ما می‌کوشیم قبل از قدم گذاشتن به صحنه یاددهی‌ـ یادگیری، همه چیز را پیش‌بینی و آماده، و برنامه خود را تنظیم کنیم. بنابراین، طراح آموزشی فردی است که ضمن هماهنگی با متخصص موضوعی، همه فرصت‌ها و محدودیت‌های ممکن بر سر راه یاددهی‌ـ یادگیری را کنار هم می‌چیند و برنامه آموزش را تدوین می‌کند. برای طراحی آموزشی الگوها و روش‌های مختلفی وجود دارد، اما معمولاً مشاهده می‌شود که در اکثر الگوهای موجود، فعالیت طراحی آموزشی حول موارد زیر است:

• تنظیم و تحلیل اهداف آموزشی؛

• تحلیل موقعیت آموزشی؛

• تحلیل و تعیین محتوا، روش‌ها و وسایل آموزشی؛

• تحلیل و تعیین نظام ارزشیابی (رضوی و نوروزی، 1398).

با طی کردن مراحل فوق (و احتمالاً فعالیت‌های جانبی دیگر)، برنامه‌ای در اختیار فرد یا مؤسسه ارائه‌دهنده آموزش قرار می‌گیرد که طراحی آموزشی است. برای طراحی آموزشی الگوهای متنوعی وجود دارند. برای اینکه بدانیم از کدام الگوی طراحی آموزشی استفاده کنیم، لازم است ضمن کسب آگاهی در مورد انواع الگوها، به مؤلفه‌هایی نظیر اهداف آموزشی، مخاطبان، گستره فعالیت، محتوای آموزشی، امکانات و محدودیت‌های موجود و ... توجه داشته باشیم.

طرح درس

در اصل، ایده‌ها و مقدمه‌چینی‌ها و پیش‌بینی‌هایی که معلم قبل از رفتن به کلاس درس روی کاغذ یادداشت می‌کند، طرح درس نامیده می‌شود (شعبانی، 1390). معلم ابتدا در نظر می‌گیرد که قرار است طرح درس را برای یک جلسه تدریس (روزانه)، یک هفته (هفتگی)، یک ماه (ماهانه)، یک ‌ترم (ترمی) یا یک سال تحصیلی (طرح درس سالانه) تدوین کند. سپس عنوان یا عنوان‌های درس‌ها را به همراه زمانی که باید به آن‌ها اختصاص یابد، یادداشت می‌کند (تعداد جلسات). در ادامه:

• هدف‌های آموزشی کلی، جزئی، و رفتاری را مشخص می‌کند.

• مخاطبان آموزشی را مشخص می‌سازد.

• رئوس مطالب را روی کاغذ می‌آورد.

• فعالیت‌های لازم برای یادگیری هر مطلب را به همراه زمان لازم برای آن مطلب مرتب می‌کند.

• روش یا روش‌های تدریس را مشخص می‌سازد.

• ابزارها و وسایل آموزشی و کمک‌آموزشی را در نظر می‌گیرد.

• تدابیر لازم برای ارزیابی مستمر و نیز ارزشیابی پایانی را لحاظ می‌کند.

• تدابیری را برای تمرین و انتقال موضوع‌ها و مباحث درسی به موقعیت‌های دیگر به‌منظور نهادینه‌شدن و کاربردی‌شدن یادگیری در نظر می‌گیرد.

چنانچه این مراحل و فعالیت‌ها روی کاغذ اعمال شوند، طرح درس نامیده می‌شوند. طرح درس نقشه و طرحی آماده و قابل اجرا در کلاس درس است که به نوعی راهنمای عمل معلم و دانش‌آموز در کلاس درس به حساب می‌آید.

تفاوت طراحی آموزشی و طرح درس

تاکنون دانستیم که طراحی آموزشی و طرح درس شامل چه فعالیت‌هایی و از چه ویژگی‌هایی برخوردار هستند. با عنایت به مطالب فوق، می‌توان برخی از تفاوت‌های طراحی آموزشی و طرح درس را در قالب این موارد عنوان کرد:

۱. حیطه و گستره طراحی آموزشی و طرح درس متفاوت است. همان‌گونه که پیش‌تر عنوان شد، طرح درس ابزاری برای کمک به معلم برای انجام فعالیت‌های یاددهی‌ـ یادگیری در سطح کلاس و کتاب درسی است که می‌تواند حالت روزانه، هفتگی، ماهانه، ترمی یا سالانه داشته باشد. حال آنکه حیطه طراحی آموزشی بسیار وسیع‌تر است و می‌تواند تا حد سازمان‌ها و مؤسسه‌های بین‌المللی نیز گسترده باشد. در سطح نظام آموزشی، فعالیت‌های طراحی آموزشی در سطح گسترده معمولاً توسط برنامه‌ریزان آموزشی و درسی انجام می‌شوند و طراحی فرصت‌ها و فعالیت‌های یادگیری در سطح خرد در قالب طرح درس بر عهده آموزشگر قرار دارد.

۲. طراحی آموزشی فرایند و فعالیت ترسیم نقشه و جریان یاددهی‌ـ یادگیری است، حال آنکه طرح درس نقشه ترسیم‌شده از جریان یاددهی‌ـ یادگیری و در اصل، یک ابزار و فناوری ایجادشده در نتیجه توجه به اصول و مراحل طراحی آموزشی برای فعالیت‌های یادگیری در سطح کلاس درس است.

۳. از آنجا که طرح درس نقشه ترسیم‌شده از جریان یاددهی‌ـ یادگیری است (در اصل حاصلی از طراحی آموزشی است)، می‌توان به نوعی رابطه کل و جز را بین طراحی آموزشی و طرح درس متصور شد. به عبارت دیگر، فعالیتی که برای تنظیم و تدوین طرح درس صورت می‌گیرد، خود نوعی طراحی آموزشی در سطح خرد است، اما هر فعالیت طراحی آموزشی الزاماً تدوین طرح درس نیست و می‌تواند موضوع‌ها و حیطه‌های بسیار متنوع‌تر و گسترده‌تری را شامل شود.

۴. از آنجا که طرح درس به موقعیت‌های کلاسی و فعالیت معلم و دانش‌آموزان معطوف است، تقریباً روالی منظم دارد و نسبتاً از پیچیدگی کمتری برخوردار است. اما طراحی آموزشی چون برای هر موقعیت و گستره‌ای که قرار باشد آموزشی اتفاق بیفتد، کاربرد دارد،‌ لذا در موقعیت‌های متنوع سازوکارهای متفاوتی دارد و از پیچیدگی بیشتری برخوردار است.

۵. طراحی آموزشی فرایندی است که هنوز محقق نشده است، اما طرح درس ابزاری آماده اجراست.

جمعبندی

طراحی آموزشی و طرح درس مفاهیمی هستند که ضمن داشتن هم‌پوشانی‌ها و تشابهاتی با یکدیگر، تفاوت‌ها و تمایزهایی هم دارند. طراحی آموزشی همان ترسیم نقشه و جریان یاددهی‌ـ یادگیری است که می‌تواند در هر موقعیتی که قرار است آموزشی اتفاق بیفتد، کاربرد داشته باشد. طرح درس نیز همان ایده‌ها و پیش‌بینی رویدادهایی است که معلم در قالب یک نوشتار با خود به کلاس درس می‌برد. این مفاهیم از نظر هدف، مخاطب، گستره، کارکرد و ... با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند. هر طرح درس نوعی حاصل و برونداد جریان طراحی آموزشی است، اما هر طراحی آموزشی الزاماً در قالب طرح درس محدود نیست.

منابع

1. رضوی، سید عباس و نوروزی، داریوش (1398). مبانی طراحی آموزشی. انتشارات سمت. تهران.

2. فردانش، هاشم (1390). مبانی نظری تکنولوژی آموزشی. انتشارات سمت. تهران.

3. شعبانی، حسن (1390). مهارت‌های آموزشی و پرورشی. انتشارات سمت. تهران.

دانلود کتاب مبانی طراحی آموزشی و انواع طراحی آموزشی

دانلود کتاب مبانی طراحی آموزشی

دانلود کتاب انواع طراحی آموزشی

وزارت‌آموزش‌وپرورش
سازمان‌پژوهش‌و‌برنامه‌ريزي‌آموزشي
دفتر‌انتشارات‌و‌فناوري‌آموزشي
به كوشش: فرناز بابازاده
سال انتشار 1400