روش تدریس بدیعه پردازی

روش تدریس یکی از روش های آموزش خلاقانه است که اولین بار توسط ویلیام گوردون در دهه 1960در نظریه تفکر خلاق معرفی شد و با عنوان«Synectics» نیز می شود.

هدف اصلی بدیعه پردازی، فعال سازی فرایندهای ذهنی و کمک به یافتن راه حل های نواورانه برای مسائل پیچیده است.

مراحل بدیعه پردازی

1_توصیف مسله: در این مرحله، مسئله به طور دقیق و روشن تعریف می شود.

2_تولید ایده: در این مرحله، با استفاده از تکنیک های مختلف، ایده های متنوعی برای حل مسئله تولید می شود.

3_ارزیابی ایده ها: ایده های تولید شده از نظر امکان پذیری، کارایی و اثر بخشی مورد ارزیابی قرار می گیرند.

4_انتخاب بهترین ایده: از میان ایده های ارزیابی شده، بهترین ایده برای اجرا انتخاب می شود.

تکنیک های بدیعه پردازی

*بارش مغزی: در این تکنیک، گروهی از افراد به مدت زمان مشخص ایده های خود را بدون قضاوت بیان می کنند.

*سی کِی ام: این روش بر اساس ایجاد تعارض و تضاد بین مفاهیم مختلف عمل می کند.

*5_3_6:در این تکنیک، هر فرد 6ایده را در 3دقیقه روی کاغذ می نویسد و این کار 5بار تکرار می شود.

اهمیت بدیعه پردازی

✓حل مشکلات پیچیده را ممکن می سازد: با استفاده از بدیعه پردازی می توان به راه حل های خلاقانه برای مشکلات پیچیده دست یافت.

✓رقابت پذیری را افزایش می دهد: سازمان ها و افرادی که به بدیعه پردازی اهمیت می دهند، در بازار رقابتی موفق تر خواهند بود.

✓رضایت شغلی و شخصی را بهبود می بخشد: خلق ایده های جدید و حل مشکلات، احساس رضایت و موفقیت را در افراد ایجاد می کند.

کاربرد های بدیعه پردازی

"صنعت: توسعه محصولات جدید، بهبود فرایندهای تولید، کاهش هزینه ها

" آموزش: طراحی روش های آموزش جدید، ایجاد محیط های یادگیری خلاق

"علوم: کشف نظریه های جدید حل مسائل علمی پیچیده

" زندگی روزمره: حل مشکلات شخصی، ایجاد ایده های جدید برای کسب و کار

☆بدیعه پردازی یک مهارت قابل یادگیری است. با تمرین و استفاده از تکنیک های مختلف، هر فرد می تواند توانایی خود را در تولید ایده های نو افزایش دهد.